زهرا شعفی، نویسنده مشهدی از کرونا و قرنطینه و «نارنج‌های خیس» می‌گوید

خراسانی | شهرآرانیوز - رخداد‌های تأثیرگذار تاریخ، جزو منابعی است که نویسنده‌ها از آن برای آفرینش داستان هایشان بهره می‌برند. نه تنها وقایعی، چون جنگ‌ها و انقلاب‌ها که حتی اموری مانند اختراعات، بیماری‌های فراگیر و جز این‌ها دست مایه بسیاری از نویسندگان قرار گرفته و به خلق آثار داستانی انجامیده اند. شیوع بیماری عالم گیر کرونا از جنجالی‌ترین و درعین حال اثرگذارترین و جدیدترین رخداد‌هایی است که می‌تواند موضوع داستان و رمان باشد؛ رمان «نارنج‌های خیس» نوشته زهرا شعفی، داستان نویس مشهدی، بر همین ایده تکیه دارد.

 

البته این اثر داستانی که چند ماهی از انتشار آن می‌گذرد، ماجرایی عاشقانه را بر بستر روز‌های قرنطینه و شایع شدن بیماری روایت می‌کند. پرستو دختر جوان و تنها، هم زمان با سربرآوردن بیماری کرونا، از مشهد راهی خانه روستایی خود در شمال کشور می‌شود و آنجا با مردی به نام هاکان آشنا می‌شود...

«نارنج‌های خیس» سومین کتاب شعفی است. او زاده سال۱۳۴۴ است و قبلا ۲ اثر داستانی دیگر به نام‌های «فانوس‌های روشن» و «عمارت چوبی» چاپ کرده است. برای این بانوی نویسنده نیز مانند خیلی از نویسنده‌ها نوشتن با نگارش انشا‌ها و خاطره نویسی‌های دوران دانش آموزی آغاز می‌شود. بیش از این را در چکیده گفت وگوی ما با او از زبان خودش بخوانید.

حکایت آشنای انشا

من از کودکی و به ویژه نوجوانی می‌نوشتم. زنگ‌های انشا برایم جدی و لذت بخش بود و بدون اینکه کسی از من بخواهد یا دقیقا بفهمم که ذاتا نویسنده ام، همیشه می‌نوشتم، به ویژه خاطراتم را. بعد از ازدواج و ورود به دنیای متأهلی، بیشتر از اینکه بنویسم، مطالعه می‌کردم، اما سال۸۳ شعری برای حضرت زینب (س) سرودم و به جشنواره شعری فرستادم که فرهنگ سرای امام رضا (ع) برگزار می‌کرد. شعرم دیده شد و بعد تصمیم گرفتم تحصیلات دانشگاهی را که در آن فوق دیپلم گرفته بودم، ادامه بدهم. بااین حال بعد از یک ترم درس را رها کردم. سال۹۰ با کلاس‌های داستان نویسی در فرهنگ سرای امام رضا (ع) و فرهنگ سرای مصلی نژاد آشنا شدم.

همسایگی با خانه پدری اخوان

طبیعتی که داستان شد

به نوشتن رمانی تاریخی فکر می‌کنم