تیم بسکتبال شهرداری گرگان که با پیروزی در بازی چهارم فینال برای اولین بار به قهرمانی لیگ برتر دست یافت امروز با جام قهرمانی با استقبال پرشور مردم به شهر خود بازگشت.
سعیده فتحی/شهرآرانیوز، با کسب یک قهرمانی، افتخار تازه‌ای برای بسکتبال گرگان به دست آمد که بازیکنان خارجی خوب و بازیکنان ملی و مطرح نقش پررنگی در آن داشتند. این قهرمانی بعد از ۴۵ سال که از تاریخ نخستین نایب قهرمانی پرسپولیس گرگان در بازی‌های سراسری بسکتبال می‌گذشت، حق هواداران و مردم بسکتبال دوست گرگان بود. این روند تدریجی برای تحقق یک رویا از سه سال پیش با حمیدرضا کلاسنگیانی آغاز شد و در پی سیستم مدیریتی در شهرداری و شورای شهر گرگان به قهرمانی توسط مهران شاهین‌طبع انجامید.
گرگانی‌ها در سری فینال در کل در دفاع عملکرد خوبی داشتند و مثل چسب به بازیکنان حریف چسبیدند تا مهرامی ها تحت فشار شوت بزنند. آن‌ها در زیر حلقه هم عملکرد خوبی داشتند و در همین بازی آخر ریباند گرگان بیش از دو برابر مهرام بود (۲۷-۵۱). پری پتی و آلاده آمینو فوق العاده بودند. دقت نوید رضایی فر ، تلاش سینا واحدی، تعصب محمد جمشیدی، انگیزه نیمکت نشینان، همه و همه در کنار هم تیم بودن را برای گرگان معنا کرد تا به جام قهرمانی برسند.
در این میان جای هواداران گرگان در سالن بسکتبال خالی بود، هوادارانی که سال‌ها عاشقانه تیم شان را حمایت کردند، اما در شبی که باید در کنار تیم شان جشن قهرمانی می‌گرفتند از آن‌ها دور ماندند. این هم از آن بدشانسی‌ها بود! مردمی که سال‌ها سالن‌های بسکتبال را در حمایت از تیم شان پر می‌کردند و چشم انتظار قهرمانی بودند در سالی به آن رسیدند که به دلیل شرایط وخیم کرونا ورود تماشاگران به سالن ممنوع بود و نتوانستند در سالن بسکتبال جشن قهرمانی بگیرند، اما با استقبال امروزشان آن را جبران کردند.
اما مردم گرگان همانطور که تصور می‌شد استقبال فوق العاده‌ای از تیم قهرمان شان کردند. آن‌ها که دیشب تا نزدیک‌های سحر در خیابان‌های گرگان مشغول شادی و پایکوبی بودند امروز هم از صبح در فرودگاه چشم انتظار ماندند تا تیم شان وارد گرگان شود.
گرگانی‌ها پس از ورود تیم بسکتبال شان با ماشین‌های خود که "کاروان عشق" نامگذاری کرده بودند اتوبوس تیم را تا ساختمان شهرداری همراهی کردند و سپس در آنجا هم با تجمع و سر دادن شعار به تشویق بازیکنان تیم خود پرداختند.
این قهرمانی و شادی حق مردم گرگان بود که سال‌ها عاشقانه از تیم بسکتبال شهرشان حمایت کردند.
منتهی انگار در گرگان خبری از کرونا نیست، تجمع بیش از اندازه مردم آنهم در شرایطی که خیلی‌ها بدون ماسک حاضر شده بودند خطرناک بود از آن بدتر بازیکنان تیم هم بدون ماسک سر‌های شان را از اتوبوس بیرون می‌آوردند و با مردم دست می‌دادند.ای کاش مردم در شرایط مطمئن تری به شادی می‌پرداختند.
قهرمانی مبارک تان، اما مراقب کرونا هم باشید، شاید فصل بعد فینال در گرگان برگزار شد. خدا را چه دیدید ما به امید زنده ایم!
گرگانی‌ها در سری فینال در کل در دفاع عملکرد خوبی داشتند و مثل چسب به بازیکنان حریف چسبیدند تا مهرامی ها تحت فشار شوت بزنند. آن‌ها در زیر حلقه هم عملکرد خوبی داشتند و در همین بازی آخر ریباند گرگان بیش از دو برابر مهرام بود (۲۷-۵۱). پری پتی و آلاده آمینو فوق العاده بودند. دقت نوید رضایی فر ، تلاش سینا واحدی، تعصب محمد جمشیدی، انگیزه نیمکت نشینان، همه و همه در کنار هم تیم بودن را برای گرگان معنا کرد تا به جام قهرمانی برسند.
در این میان جای هواداران گرگان در سالن بسکتبال خالی بود، هوادارانی که سال‌ها عاشقانه تیم شان را حمایت کردند، اما در شبی که باید در کنار تیم شان جشن قهرمانی می‌گرفتند از آن‌ها دور ماندند. این هم از آن بدشانسی‌ها بود! مردمی که سال‌ها سالن‌های بسکتبال را در حمایت از تیم شان پر می‌کردند و چشم انتظار قهرمانی بودند در سالی به آن رسیدند که به دلیل شرایط وخیم کرونا ورود تماشاگران به سالن ممنوع بود و نتوانستند در سالن بسکتبال جشن قهرمانی بگیرند، اما با استقبال امروزشان آن را جبران کردند.
اما مردم گرگان همانطور که تصور می‌شد استقبال فوق العاده‌ای از تیم قهرمان شان کردند. آن‌ها که دیشب تا نزدیک‌های سحر در خیابان‌های گرگان مشغول شادی و پایکوبی بودند امروز هم از صبح در فرودگاه چشم انتظار ماندند تا تیم شان وارد گرگان شود.
گرگانی‌ها پس از ورود تیم بسکتبال شان با ماشین‌های خود که "کاروان عشق" نامگذاری کرده بودند اتوبوس تیم را تا ساختمان شهرداری همراهی کردند و سپس در آنجا هم با تجمع و سر دادن شعار به تشویق بازیکنان تیم خود پرداختند.
این قهرمانی و شادی حق مردم گرگان بود که سال‌ها عاشقانه از تیم بسکتبال شهرشان حمایت کردند.
منتهی انگار در گرگان خبری از کرونا نیست، تجمع بیش از اندازه مردم آنهم در شرایطی که خیلی‌ها بدون ماسک حاضر شده بودند خطرناک بود از آن بدتر بازیکنان تیم هم بدون ماسک سر‌های شان را از اتوبوس بیرون می‌آوردند و با مردم دست می‌دادند.ای کاش مردم در شرایط مطمئن تری به شادی می‌پرداختند.
قهرمانی مبارک تان، اما مراقب کرونا هم باشید، شاید فصل بعد فینال در گرگان برگزار شد. خدا را چه دیدید ما به امید زنده ایم!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
