جلوه:بهترین آسیا شدن آرزوی محالی نبود| به لیگ والیبال روسیه و آلمان می‌اندیشم

گروه ورزش/شهرآرانیوز، مهدی جلوه که به تازگی جایزه بهترین مدافع والیبال باشگاه‌های آسیا را به خود اختصاص داده است، در خانواده‌ای زندگی می‌کند که از پدر و عمو‌ها گرفته تا دایی اش همه از چهره‌های نامدار ورزش والیبال هستند. اما از این جمع بهنام جلوه، کاپیتان تیم ملی والیبال در دهه ۶۰ سرآمد است و با اینکه فرشید پدر مهدی جلوه و شاهرخ و علی که هر یک در برهه‌هایی عضو تیم ملی بودند، اما بهنام جلوه نمایی دیگر داشته است. محمدرضا تندروان سرمربی تیم شهرداری ارومیه نیز دایی اوست. از همین رو با مهدی جلوه که عضو تیم‌های ملی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان کشور ماست به انگیزه موفقیت اخیرش با تیم فولاد سیرجان ایرانیان در جام باشگاه‌های آسیا و اقیانوسیه گفتگو کرده ایم.
مهدی جلوه درباره راهی که طی کرده می‌گوید: قدم‌های اولیه والیبال را زیرنظر آقایان علیرضا زرین پر و سهراب به نژاد برداشتم. بسیار خوش اقبال بودم که با مربیانی کار کرده ام که همگی از بهترین‌های کشور ما بودند. روزی که جام باشگاه‌های آسیا در تایلند آغاز شد، آرزو داشتم که بتوانم در جمع برگزیدگان این رقابت‌ها باشم و اکنون از این بابت بسیار خوشحال هستم و این البته آرزویی محال نبود.
جلوه که در مسابقات جوانان جهان عضو تیم ملی ایران بود درباره دلایل ناکامی در این رقابت‌ها گفت: ما از ژاپن محل برگزاری جام ملت‌های آسیا تا رسیدن به ایتالیا برای شرکت در قهرمانی جوانان زیر ۲۱ سال دنیا ۴۴ ساعت در پرواز بودیم و ۲۴ ساعت فاصله زمانی کشور‌ها را تحمل کردیم و خستگی مفرط باعث شد که تیم ما نتواند کیفیت بازی خود را نشان دهد. غیر از این هیچ دلیل دیگری وجود نداشت و دیدید که در ادامه راه تیم‌های پرقدرت کوبا و کانادا را شکست دادیم. این را هم بگویم که برعکس تیم‌های دوره‌های گذشته ما هیچ مسابقه تدارکاتی برون مرزی را هم تجربه نکرده بودیم.
جلوه که دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه گیلان است می گوید: من زیرنظر مربیان کارکشته‌ای کار کرده ام. اما با آقای سعید رضایی، بهروز عطایی و دایی ام محمدرضا تندروان خیلی راحت بوده اند؛ چرا که مدل کار آن‌ها طوری است که دلخواه من بوده است.
بهترین مدافع باشگاه‌های آسیا درباره پیشنهاداتی که در جریان مسابقات اخیر به وی شده نیز می‌گوید: پیشنهاد‌هایی هم داشته ام، اما چون با فولاد سیرجان قرارداد دارم نمی‌خواهم رفیق نیمه راه باشم. اما در نهایت به بازی در لیگ‌های آلمان و روسیه می‌اندیشم شاید سال‌های آینده این توفیق نصیب من شود.