سردار رادان: اصراری به انتقال خودرو‌های توقیفی با جرثقیل نداریم سارق ۴۶ کامپیوتر خودرو در مشهد به دام افتاد (۵ اردیبهشت ۱۴۰۳) پلمب ۱۱ واحد صنفی بدلیل فروش مواد مخدر و قرص‌های غیرمجاز در مشهد  آدمکشی جوان ۱۸ ساله به خاطر غرور جوانی در مشهد + عکس آنچه اخلاق عمومی را کارآمدتر می‌کند نگهداری درست پیاز و جلوگیری از جوانه زدن آن + روش‌هایی کاربردی برای جلوگیری از جوانه زدن سیر و پیاز اینترنت در روز‌های کنکور قطع نمی‌شود تاثیر شبکه‌های اجتماعی مجازی بر گرایش نوجوانان به مصرف دخانیات چقدر است؟ قطع انتقال محلی مالاریا در کشور تا سال ۱۴۰۴ | افزایش مالاریا در خراسان رضوی طی ۲ سال گذشته بروز مالاریا در ۴ استان برای اولین بار | موارد مالاریا در همسایگان شرقی؛ زنگ خطر برای کشور کوتاه‌شدن قد و علائم قوزپشتی، نشانه‌هایی که احتمال ابتلا به پوکی استخوان را گوشزد می‌کند تأکید بر توجه والدین به تزریق واکسن‌های سرخک، سرخچه و اوریون کودکان  پیش‌بینی هواشناسی خراسان‌رضوی (۵ اردیبهشت ۱۴۰۳) | وزش باد و ماندگاری هوای خنک در استان افزایش شیوع یک اختلال خطرناک در ضربان قلب افراد میان‌سال خدا کند انصاف از تبعید برگردد چه سنی برای تنها ماندن کودکان در خانه مناسب است؟ فضاهای درمانی تأمین‌اجتماعی خراسان‌رضوی ۹ هزار مترمربع افزایش یافت ۲۷ هزار نفر در خراسان رضوی در صف دریافت وام فرزندآوری | فرماندار مشهد: صف انتظار را با پیگیری خواهیم شکست
سرخط خبرها

فضا‌های امن محلی در شهر، چرا و چگونه؟

  • کد خبر: ۸۹۸۹۱
  • ۱۱ آذر ۱۴۰۰ - ۱۲:۱۶
فضا‌های امن محلی در شهر، چرا و چگونه؟
گاهی وقتی مادران را در خیابان می‌بینم که با عجله و نگرانی دست کودک خود را گرفته‌اند و از خیابان‌های شلوغ و پر از ماشین عبور می‌کنند ناخودآگاه ذهنم به زمان‌های گذشته برمی‌گردد، آن روز‌ها خیابان‌ها چقدر ایمن بودند که پدر‌ها و مادر‌ها می‌توانستند با خیال راحت بچه‌هایشان را به دل خیابان‌ها بسپارند.

سمانه سلطانی | شهرآرانیوز؛ گاهی وقتی مادران را در خیابان می‌بینم که با عجله و نگرانی دست کودک خود را گرفته‌اند و از خیابان‌های شلوغ و پر از ماشین عبور می‌کنند ناخودآگاه ذهنم به زمان‌های گذشته برمی‌گردد، زمانی که خیابان با مفهوم امروزی‌اش زمین تا آسمان فاصله داشت و تنها نقش ترافیکی نداشت، آن روز‌ها خیابان‌ها چقدر ایمن بودند که پدر‌ها و مادر‌ها می‌توانستند با خیال راحت بچه‌هایشان را به دل خیابان‌ها بسپارند. به یاد سینمایی «بچه‌های آسمان» می‌افتم، بچه‌هایی که مسیر خانه تا مدرسه را همراه با دوستانشان و همراه با بازی و بازیگوشی در کوچه‌پس‌کوچه‌های پرپیچ‌وخم شهر طی می‌کردند و در نهایت به مدرسه می‌رسیدند و بعد که از مدرسه بازمی‌گشتند، می‌توانستند در زمان اوقات فراغت خود در بعدازظهر، دوباره در فضای دلنشین و صمیمانه کوچه و محله خود با دوستانشان هم‌بازی شوند و مادران هم در همان فضای امن محلی، هم‌صحبت یکدیگر می‌شدند.

در واقع، خیابان‌های محلی فضای امن اجتماعی بودند که همه نیاز‌های مادران و کودکان آن‌ها را تأمین می‌کردند، نیاز‌هایی که مادران امروز باید در پارک‌های شهری، زمین‌های بازی کودکان، کلاس‌های ورزشی و ... به دنبال برآورده کردن آن باشند، مکان‌هایی که گاهی فاصله زیادی تا محل سکونت آن‌ها دارند. در صورت نزدیک بودن نیز بیشتر خیابان‌های شریانی مانعی برای رسیدن به آن‌ها شده‌اند.

امروز دیگر نه‌تن‌ها نقش اجتماعی خیابان‌های محلی به لطف نقش ترافیکی آن کم‌رنگ‌تر شده است، بلکه با مجموعه‌های جدیدی، چون مجتمع‌های مسکونی روبه‌رو هستیم. در واقع، افزایش جمعیت شهرنشین در کشور، موجب گسترش مجتمع‌های انبوه مسکونی به عنوان جایگزین مسکن‌سازی سنتی در کلان‌شهر‌های کشور شده است. شهر مشهد نیز از این تغییر الگو مستثنا نبوده است و امروز شاهد حجم وسیعی از مجتمع‌های مسکونی در شهرمان هستیم. اما باید توجه داشت که این تغییر الگو تغییری بسیار مهم در زندگی ساکنان آن‌ها به وجود آورده است و آن حذف حیاط خصوصی و معابر محلی با نقش اجتماعی است. در نبود حیاط خصوصی و معابر محلی، امروز فضا‌های باز در مجتمع‌های مسکونی جایگزین نقش ارزشمند فضا‌های محلی شده‌اند. در واقع، فضا‌های باز باقی مانده در میان بلوک‌های ساختمانی جایگزین فضا‌های محلی گذشته هستند که علاوه بر پیوند با طبیعت و تلطیف فضا، می‌توانند نقش‌های مختلفی در زندگی خصوصی و جمعی ساکنان مجتمع‌های مسکونی بازی کنند، اما آیا واقعا تونسته‌اند آن نقش اجتماعی‌ای را که خیابان‌های محلی در گذشته داشته‌اند ایفا کنند؟

نگاهی به فضا‌های باز مجتمع‌های ساختمانی پاسخ این پرسش را روشن می‌کند، فضا‌های بازی که یا به پارکینگ ساکنین تبدیل یا بی‌هدف رها شده‌اند. این فضا‌های باز با چه هدفی ایجاد شده بودند؟ برای پارکینگ؟ برای رها شدن بین آپارتمان‌ها؟ یا برای استفاده و بهره بردن ساکنان آن‌ها؟ اگر از یکی از مادران ساکن در این مجتمع‌ها درباره فضای مورد انتظار او بپرسید، قطعا آینده‌ای را برای شما به تصویر می‌کشد با فضای باز در دسترس و ایمن که نیاز‌های روزانه خود و خانوده‌اش را بتواند در آن تأمین کند.

در واقع، این فضا‌های باز نوعی از فضا‌های محلی هستند که اتفاقا از پارک‌های شهری ما نیز شکل عمومی‌تری دارند، زیرا آن‌ها به مثابه حیاط‌های عمومی محلی و برای استفاده‌های روزمره ساکنان محلی در نظر گرفته شده‌اند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد در برنامه‌ریزی برای استقرار کاربری‌های فضا‌های باز محلی، گام نخست برآورده شدن گسترده وسیع نیاز‌های جسمی تا روحی روانی ساکنان مجتمع‌هاست. به این ترتیب، گونه‌های متنوعی از فعالیت‌ها، از اقتصادی تا ورزشی و از سرگرمی تا آموزشی و فرهنگی، موردتوجه قرار می‌گیرند.

امروز تأثیر مثبت کیفیت فضای باز بر سلامت جسمی و روحی انسان‌ها امری پذیرفته شده است و از فضا‌های باز در مجتمع‌های مسکونی انتظار می‌رود خلأ‌های ناشی از نبود حیاط و فضای امن محلی را در زندگی ساکنان پر کند. اگرچه نقش کالبدی فضا‌های باز پیرامونی مجتمع‌های مسکونی تفاوتی بنیادین با نقش حیاط در خانه‌های سنتی دارد، این فضا‌ها می‌توانند در صورت طراحی درست، به جای اینکه بخواهند صرفا به فضا‌های بسته و محدود بالکن‌ها و مهتابی‌ها در طبقات یا حیاط‌های خصوصی کوچک در طبقه همکف، پارکینگ‌ها یا فضا‌های مشترک بدون برنامه محدود شوند، به فضا‌هایی امن و اجتماعی برای ملاقات‌ها، رخداد‌ها و تأمین نیاز‌های روزمره ساکنان خود تبدیل شوند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->