صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

توانشهر

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

سوم شهریور ماه ۱۳۲۰ وقتی قوای اشغالگر متفقین به راحتی وارد خاک ایران می‌شد در نقطه مرزی باجگیران در ۲۰۰ کیلومتری مشهد یک نفر تنها تصمیم می‌گیرد اجازه ندهد اشغالگران آسوده وارد خاک ایران شوند. ارتش یک نفره ایراندوست قصه عباس‌علی است که تصمیم گرفت جان بدهد اما خاک نه، قصه اولین شهید ایرانی جنگ جهانی دوم.
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۵
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
جنوبی
۲۳:۵۵ - ۱۴۰۲/۰۶/۰۸
لیاقت شهدای وطن آرامگاهی اینچنینی نیست!
حسن
۱۹:۱۵ - ۱۴۰۲/۰۶/۰۵
ملت ایران هیچ خاطره تلخی ازروس هاندارد،،همش تقصیرآمریکاورژیم صهیونیستی است?
کیان ایرانی
۱۴:۱۲ - ۱۴۰۲/۰۶/۰۷
ظلمی کی این روسیه کمونیست به ایران کرد دست کمی از انگلیس شغال صفت نداشت.همگی سگ زرد برادر شغال.
ایران من
۲۱:۱۰ - ۱۴۰۲/۰۶/۰۳
بهشت جایگاهش باشه
یادش تا ابد جاودان
محمدجواد
۰۱:۰۳ - ۱۴۰۲/۰۶/۰۶
اگه ایران در دوران قاجار یکم به فکر صنعتی شدن بود اینجور ما عذاب نمی کشیدیم. وقتی که در دورانی که اروپا ماشین و صنایع و تجهیزات نظامی می ساخت. ایران در دوران قاجار فکر خوش گذرانی و شکار کردن بود. وقتی هم که حکومت دست پهلوی آمد تازه داشت ایران جون می‌گرفت وصنعتی می شد و داشت یواش یواش خودش رو می ساخت. ما باید درک کنیم که در دوران جنگ جهانی دوم ایران واقعا باید تسلیم می شد چرا که توان ایستادن در مقابل این دو قدرت یعنی شوروی و انگلستان رو نداشت و فقط منجر به تلفات کلی ایرانی بی گناه می شد.ما تازه بعد انقلاب توانستیم قدرت مند بشیم و توان دفاع از خودمان را داشته باشیم. و باید سعی کنیم آنقدر قدرت مند بشویم که اگه متجاوزی به ایران آمد نابودش کنیم. و یاد مان باشه ایران همیشه درخطر هست چون خیلی از کشور های غربی برای ایران دندون تیز کردن