منصور بهرامی، تنیسور ایرانی‌الاصل مقیم فرانسه که در سال‌های اخیر در تنیس نمایشی شرکت می‌کند و شهرت زیادی هم در دنیای تنیس پیدا کرده، در شصت‌وسه‌سالگی همچنان به کار خود ادامه می‌دهد. او که در میان اسطوره‌های تنیس دنیا جایگاه ویژه‌ای دارد و مورد تمجید آن‌ها هم قرار گرفته است، درباره ناکامی دوباره ایران در جام دیویس و سقوط این تیم صحبت کرد و همچنین خاطره جالبی از بازی‌کردن تنیس در خانه دونالد ترامپ را تعریف کرد.
در ایران برای تنیس کاری نمی‌کنند
بله 6بر0 و 6بر1 به بازیکن قطر باختند. من با ۶۳ سال به آن بازیکن‌ها نمی‌باختم. تقصیر بچه‌ها هم نیست، اما در ایران برای تنیس کاری نمی‌کنند. آخرین بار من ۴۰ سال پیش تیم را آوردم در فینال دسته‌دوم جام دیویس، اما در فینال حاضر نشدم. از آن‌ها خواستم زمان بازی را تغییر دهند، خیلی راحت هم می‌توانستند این کار را بکنند، اما علاقه‌ای نداشتند. وقتی که من رفتم هم زمین تنیس زیاد نبود، اما الان خیلی از آن‌ها را هم خراب کرده‌اند و ساختمان ساخته‌اند. اینجا از هشت‌نُه‌سالگی همه امکانات را به بازیکن می‌دهند.
100سال پایم را در خانه ترامپ نمی‌گذارم
دونالد ترامپ در سال2002 ما را دعوت کرد که به خانه‌اش برویم و در یک مسابقه خیریه بازی کنیم. بهترین دوستان میلیاردرش را هم دعوت کرد که با ما بازی بکنند. من بودم، جیمی کانرز، بیورن بورگ، مک‌انرو، جان لوید و یوهان کریگ. مسابقات خیریه بود در مار-ئه-لاگو (عمارتی در فلوریدای آمریکا متعلق به دونالد ترامپ). تمام پولی که از این راه درآمد، خرج کمک به بیماری سرطان پروستات می‌شد. پول بلیت هواپیمای ما را دادند و با لیموزین ۲۰متری هم در فردوگاه دنبال ما آمدند. خیلی خوب از ما پذیرایی شد. یک‌میلیون و 700هزار دلار درآمد به دست آمد که به خیریه داده شد. من هم خوش‌حال بودم که کمک می‌کنم. یک‌میلیون از جیبم نداشتم که کمک کنم؛ اما بخشی از وقتم را برای این کار گذاشتم. ولی اگر می‌دانستم که چنین آدمی است، هیچ‌وقت پایم را در خانه‌اش نمی‌گذاشتم. هر روز با خودش شام و ناهار می‌خوردیم. می‌دانست که من ایرانی هستم، اما آن‌موقع اصلا داخل سیاست نبود. هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد اصلا رئیس بشود، اما خب شد. اگر بازهم آن شرایط پیش بیاید، ممکن نیست پایم را آنجا بگذارم. ۵۰۰هزار دلار هم به من بدهد، آنجا نمی‌روم.