معاونت فرهنگی شهرداری مشهد از ضعف‌های ساختاری پرتعدادی در رنج است که وجودشان باعث می‌شود هرکس مسئولیت این معاونت را عهده‌دار شود، به بند و حصار کشیده شود. چالش‌های گُل‌درشت را به اختصار می‌گویم، سپس می‌روم سراغ چند پیشنهاد کلی؛ شرح مبسوطش باشد برای بعد.
اولین چالش معاونت فرهنگی، چابک نبودن آن است؛ ساختاری سنگین و اداراتِ کم‌بازده و پرخرج. این ساختار شاید در سال‌های ۹۰ و ۹۳ مناسب بوده است، اما اکنون نیاز به جراحی و خارج ساختن برخی بافت‌ها دارد. با افزایش چالاکی سازمان، باید در کارکرد اداراتی مانند اداره آموزش، دبیرخانه شورای اجتماعی محلات و چند مثالِ دیگر، تجدید نظر صورت بگیرد، اختیارات و اعتبارات به‌جای تجمع در ستاد، به مناطق سرازیر شود و تحرک مناطق افزایش یابد. معاونت فرهنگی باید از «اجرا» دست بکشد، اجرا را به مناطق و فرهنگ‌سراها بسپارد و به «تولید محتوا» بپردازد. گرفتاریِ دوم، همین چالش «تولید محتوا» است. در این معاونت، خلاقیت گُم شده است. در عموم موارد، طرح‌ها کهنه شده‌اند و هر ایده صدها بار اجرا شده است. معاونت باید پر از نیروهای ایده‌پرداز باشد؛ کسانی که علمشان به‌روز باشد و از بهترین طرح‌ها مطلع باشند، کسانی که اهل صرفه‌جویی باشند و بدانند هر یک ریال پول شهرداری، باید با چه وسواس و دقتی خرج شود. سومین چالش، این است که شخص معاون برای دیدنِ همکارانش وقت ندارد. معاونی که تمام وقتش صرف مناسبت‌ها و جلسات می‌شود، نمی‌تواند نیروهایش را ببیند و از آنان مشورت بگیرد.
هرچه معاونت و سازمان، سبک‌تر بشوند، شخص معاون بیشتر می‌تواند از ایده‌ها، حرف‌ها و دغدغه‌های همکارانش بهره ببرد.
چهارمین چالش، همین «مناسبت‌ها» است. معاونت فرهنگی تا سطح معاونتِ مناسبت‌ها نزول کرده و به‌اجبار فقط به همین کار مشغول است. پیشنهاد می‌شود یک «ستاد مناسبت‌ها» تشکیل شود که وظیفه هماهنگی‌ها را به عهده بگیرد و کل سازمان درگیر هر مناسبت نشود.
پنجم، مربوط است به «پست‌های خالی». همین الان بسیاری از پست‌ها و جایگا‌ه‌های سازمان فرهنگی خالی‌اند و بدون مسئول یا با سرپرست اداره می‌شوند، که این خودش ثبات سازمان را کاهش می‌دهد.
پیشنهاد می‌شود فرهنگ‌سراهایی که در پارک قرار دارند، مسئولیتِ فرهنگی پارک را هم بر عهده بگیرند و بتوانند اقداماتشان را به سطح پارک بکشند و ارتباطشان با مردم گسترده‌تر شود.
باید معاونت فرهنگی به سوی اقدامات دائمی مانند ایجاد بازارچه دائمی هنر، پیاده‌راه کتاب، خیابان غذا و ایجاد پیاده‌راه‌های دائمی قدم بردارد و تغییرات ملموس ایجاد کند و خود را به رویدادهای مناسبتی محدود نکند.