امیری | شهرآرانیوز - اولین قسمت سریال «قورباغه» به‌نویسندگی و کارگردانی هومن سیدی، قسمت اول انتظارها را برای تماشای سریالی نزدیک به فضای فیلم «مغزهای کوچک زنگ‌زده» برآورده کرد. شهرکی اطراف تهران با عادات و روابط آدم‌های شهرک‌نشین اگرچه دقیقا شباهتی به «مغزهای کوچک زنگ‌زده» ندارد، گویا ابزاری است برای انتقال همان مفاهیم، همان نیازها و همان کنش‌ها. بنابراین می‌توان گفت در کل فضای تازه‌ای برای بیان قصه این سریال ایجاد نشده است، با این حال فضاهای داخلی شهرک، فضاهای خالی موتورخانه و زیر پیلوت‌ها تصاویر جدیدی برای علاقه‌مندان به فیلم‌های سیدی محسوب می‌شود.
یک رویارویی تکراری در هاله‌ای از بازی‌های فرمی
معرفی این فضاها و آدم‌ها در زمان کوتاهی و پیش از نمایان‌شدن حادثه محرک داستان صورت می‌پذیرد و برای مثال پخش‌شدن صدای آژیر خودرو پلیس در قسمت‌های ابتدایی سریال و تلفیق آن با موسیقی رپ، اولین چراغ‌ها را برای نشان‌دادن مسیری پراضطراب و پرچالش و رویارویی قانون و خلافکار نشان می‌دهد. اما به نظر می‌رسد هومن سیدی با هوشمندی سعی کرده است به این رویارویی تکراری که در سال‌های گذشته در تعدادی از فیلم‌ها مانند «متری شیش‌ونیم»، ساخته سعید روستایی، به تصویر کشیده شده است، شکل تازه‌ای بدهد و آن را در هاله‌ای از بازی‌های فرمی مانند حرکات چرخشی دوربین که قصد دارد پریشانی فضای ذهنی شخصیت‌ها را نمایان کند یا تصاویر تیره و تاریک و بازی با نور و سایه قرار دهد.
تاکید بر شخصیت‌های پیچیده
در همین قسمت اول می‌توان متوجه تأکید کارگردان بر شخصیت‌ها شد یا بهتر است بگوییم روی پیچیدگی شخصیت‌ها. مخاطب در اولین قسمت سریال قورباغه با شخصیت‌هایی تکراری (دست‌کم در فیلم‌هایی مثل مغزهای کوچک زنگ‌زده و متری شیش‌ونیم) روبه‌رو می‌شود که نیازهایشان براساس کمبودها، عقده‌ها و محیط زندگی‌شان شکل گرفته است. شخصیت‌هایی که منفعل نیستند و اتفاقا صاحب اندیشه‌ای هستند که برای کارهای غیرمتعارف و غیرقانونی خود دلایل محکمی بیان می‌کنند که چه بسا در خواسته‌های انسانی آن‌ها ریشه دارد.
اولین قسمت سریال قورباغه با حادثه‌ای قدرتمند، یعنی به دست آوردن اسلحه از یک مأمور که حین درگیری کشته شده است، وارد بازی دراماتیکی می‌شود که برای شخصیت اصلی این قسمت، یعنی «رامین»، با بازی صابر ابر انگیزه‌ای قوی تولید کرده است. انگیزه‌ای که به‌نظر می‌رسد خیلی وقت است برای رامین مطرح بوده و به آن فکر کرده است و حالا با پس‌زدن اضطراب طبیعی‌اش، قصد دارد نقشه‌ای را که تا پیش از این در رؤیاهایش می‌پرورانده است، عملی کند. این نقشه سرقت از یک آشنا یا بهتر بگوییم از یک هم‌محله‌ای یا شاید هم یک دوست است که اولین گره درشت را در این قسمت ایجاد می‌کند تا مخاطب بار دیگر وارد بازی پیچیده هومن سیدی با شخصیت‌هایش در روابط با یکدیگر شود.
پایانی غیرمنتظره
همچنین پایان اولین قسمت سریال قورباغه به‌قدری غیرمنتظره و تکان‌دهنده است که مخاطب را برای تماشای قسمت بعدی که با محوریت شخصیتی آشنا در نقش یک قهرمان خلافکار با بازی نوید محمدزاده ساخته شده است، ترغیب کند.
واکنش مخاطبان در فضای اجتماعی| از خشونت و ریتم تا رپ یاس
تعدادی از کاربران با نوشتن مطالبی در شبکه‌های اجتماعی به پخش اولین قسمت از سریال قورباغه واکنش نشان دادند.
یکی از کاربران توئیتر دراین‌باره نوشته است:
«قسمت اول قورباغه را دیدم. مونولوگ‌ها جذاب بود. اگر فیلمبرداری، تدوین و کارگردانی را نگوییم خوب یا بد، این سریال نزدیک به سطح سریال‌های روز دنیا بود و با سریال‌های ایرانی که به‌تازگی ساخته شده است، فاصله زیادی داشت.»
برخی از طرفداران رپ هم از اینکه آهنگ یاس را در قسمت اول شنیده‌اند، ذوق‌زده شده‌اند:
«آهنگ سفارسی از یاس عزیز پخش شد و یه تبریگ به همه چونکه بالاخره یه جا رپ رو سانسور نکردن!»
برخی از کاربران خشونت قسمت اول را بیش از حد دانسته‌اند و یکی از دلایل توقیف و تأخیر سریال:
«این سطح از خشونت تو سریال خانگی ... به نظرم حتی تو شبکه‌های خارجی هم ...! بیخود نبود جلوشو گرفته بودن.»
در بین نظرهای کاربران، انتقادهایی هم به چشم می‌خورد که بیشتر به مضمون فیلم برمی‌گردد. کاربری دراین‌باره نوشته است: «سریال قورباغه فضای خشنی دارد و به موضوعی تکراری پرداخته است.»
کاربر دیگری با انتقاد از سریال‌های ایرانی اخیر نوشته است: «بعد از مدت‌ها یک سریال خوب به بازار آمد.» کاربر دیگری هم با انتقاد از سریال‌هایی چون «دل» و «مانکن» نوشته است: «قسمت اول قورباغه به‌تنهایی کل خاطره سریال‌های دل و مانکن را شست و برد.»