مهربانی‌کردن که تاکنون تحقیقات زیادی درباره آثار مثبت آن بر سلامت جسم و روح انجام شده است، بیش از اینکه یک احساس باشد، یک اقدام تلقی می‌شود. کافی است در برخورد با دیگران خالصانه رفتار کرد و فارغ از هرگونه انتظار و توقع جبران‌‌کننده‌ای به دیگران نیکی کرد.
ملیحه ابراهیمی | شهرآرانیوز؛ روابط انسانی در همه جوامع از اصول مهم و سازنده است. برای پایدار ماندن این روابط، باید به برخی اصول از جمله احترام به قوانین، احترام به حقوق یکدیگر، مهربانی کردن و ... توجهی ویژه داشت. خانواده به عنوان پایه گذار رفتار‌هایی که در جامعه بروز پیدا می‌کند باید به برخی رفتار‌ها توجه داشته باشد، زیرا با گذشت زمان، رفتار‌ها به عادت تبدیل می‌شوند.
مهربانی کردن که تاکنون تحقیقات زیادی درباره آثار مثبت آن بر سلامت جسم و روح انجام شده است بیش از اینکه یک احساس باشد یک اقدام تلقی می‌شود. لازم نیست دست به اقدامات عجیب و غریب زد. کافی است در برخورد با دیگران خالصانه رفتار کرد و فارغ از هرگونه انتظار و توقع جبران کننده‌ای به دیگران نیکی کرد.
تأثیر مهربانی بر سلامت
روحی: برخی رفتار‌ها که به مرور زمان وابستگی ایجاد می‌کنند، اگر با محبت و مهربانی همراه باشند، بر اضطراب و به دنبال آن افسردگی غلبه می‌یابند.
جسمی: ماده اکسی توسین در بدن باعث کاهش التهاب می‌شود. التهاب در بدن با عوامل مختلفی از جمله دیابت، سرطان، درد‌های مزمن، چاقی و میگرن در ارتباط است. داوطلب شدن برای انجام کار‌های خیرخواهانه بیشترین ارتباط را با کاهش سطح التهاب دارد.
مغز: مهربانی کردن شبکه پاداش مغز را فعال می‌کند فقط به شرطی که خالصانه و راهبردی باشد. محبت کردن به دیگران باعث افزایش سروتونین می‌شود. سروتونین انتقال دهنده عصبی‌ای است که باعث ایجاد احساس رضایت و خوب بودن می‌شود.
قلب: از تأثیر مثبت مهربان بودن بر تعادل شیمیایی قلب نمی‌توان چشم پوشید. مهربانی باعث ترشح هورمون اکسی توسین می‌شود. این ماده با گشادکردن رگ‌های خونی، فشار خون را کاهش می‌دهد.
مهربانی و خانواده
باید اول از خودمان شروع کنیم. ابتدا باید با خودمان مهربان باشیم تا بتوانیم این حس را به دیگران منتقل کنیم. مهربانی گاهی با یک سلام گرم صبحگاهی ایجاد می‌شود. بزرگ تر‌ها از جمله والدین باید محبت و مهربانی را به عادت اعضای خانواده تبدیل کنند. مهربانی گاهی با احترام گذاشتن و دلجویی و بازدید از سالمندان یا رتق و فتق بی منت امور روزانه بیمارانی که در خانه با ما زندگی می‌کنند همراه است.
درست گوش کردن به حرف‌های کودکان و دعای خیر و دقیقه‌ها وقت گذاشتن برای شنیدن علایق آن‌ها از مصادیق مهربانی کردن است. ارتباط تلفنی و حضوری با بزرگ تر‌های فامیل به ویژه آن‌هایی که از تنهایی رنج می‌برند نمونه دیگری از مهربانی کردن است.
مهربانی و جامعه
تماس چشمی با افراد و رعایت ادب در جامعه از دیگر عناوین مهربانی است، اینکه در حین انتقاد به خدماتی که صاحب نانوایی، میوه فروشی یا مارکت می‌دهد، فرصت صحبت کردن به آن‌ها بدهیم، در اتوبوس یا مترو جایمان را به سالمندان بدهیم، به حقوق اقلیت‌ها در شهر احترام بگذاریم و برای کمک کردن به یک نابینا برای عبور از خیابان پیش قدم شویم یا اگر پشت فرمان نشسته ایم، به محض دیدن عابران پیاده، توقف کنیم تا با آرامش از عرض خیابان رد شوند. به طبیعت احترام بگذاریم به ویژه به درختانی که شهرداری جلو در حیاطمان کاشته است. فراموش نکنیم درختان ریه‌های شهر به شمار می‌روند.
گاهی می‌شود به بداخلاق‌ترین همسایه روی خوش نشان داد. برای نمونه، وقتی در حال پارک کردن خودروش داخل پارکینگ است، در حیاط را برای ببندیم. با پاکبان محله خوش رفتاری کنیم و خداقوت بگوییم. کمتر زباله در شهر بریزیم. وقتی یکی از همکارانمان دچار مشکلی شده است، سنگ اندازی نکنیم و در صورت تمایل، گرهی از مشکلش باز کنیم. به فکر تهیه غذا برای حیوانات از جمله پرندگان، گربه‌ها و سگ‌های خیابانی بودن و به جای قضاوت کردن نیازمندان، دست آن‌ها را گرفتن و ... همه و همه از مصادیق نیکی کردن است.