یادداشت استاد منوچهر نقافی در پی درگذشت سرمربی تیم بوکس خراسان‌رضوی را در ادامه می‌خوانید.
منوچهر نقافی| شهرآرانیوز، چند روز قبل خبر تلخی به من رسید حاکی از اینکه استاد محمود رودباری کیهانی به‌دلیل ابتلا به کرونا درگذشته است. محمود کیهانی حدود ۸۰سال پیش در رودبار گیلان متولد شد و در دوران جوانی در شهرستان رشت به تمرین بوکس روی آورد. وی در سال۴۲ به‌عنوان مشت‌زن ۵۴کیلوگرم تیم گیلان در مسابقات بوکس قهرمانی کشور حاضر شد.
این مسابقات در تهران برگزار شد و من هم بازیکن ۵۴کیلوگرم تیم خراسان بودم که در نخستین دیدار به‌دلیل شکستگی دنده و آسیب‌دیدن کلیه رقابت‌ها را برای همیشه ترک گفتم. اما استاد کیهانی در مقابله با رستم لطیفی، قهرمان تیم‌ملی، ظاهر شد و بازی را واگذار کرد. او در قهرمانی کشور سال بعد توانست عنوان قهرمانی وزن ۵۴کیلوگرم را به‌دست آورد و به‌عنوان بوکسور چپ گارد خوب، نظر‌ها را به خود جلب کند. کیهانی سال‌ها بعد با شرکت در کلاس‌های مربیگری به این گروه پیوست و نخست ۲سال مربیگری بوکس سیستان‌وبلوچستان را در دوران ریاست حسین ثوری عهده‌دار شد و بعد در تهران و مشهد مشغول به کار شد.
هم‌زمان با این دوران، بهمن بردبار، رئیس کمیته اجرایی فدراسیون، او را به عضویت این کمیته در آورد و مدت‌ها این سمت را در مسابقات برعهده داشت. کیهانی بعد از پایان دوران مربیگری‌اش در مشهد، مربیگری بوکس مس سرچشمه را برعهده گرفت. استاد کیهانی بعد از پایان قراردادش به مشهد بازگشت و چند کلاس مربیگری در هیئت حسین صاحبی برگزار کرد و آن‌گاه راهی دیار خود شد و آنجا به آموزش علاقه‌مندان و نوآموزان پرداخت و سرانجام در اوایل اسفند۹۹ به مشهد بازگشت و به‌عنوان مربی، تیم پیشتازان اکو خراسان را در نخستین دوره مسابقات لیگ باشگاه‌های کشور که در شهرستان اراک برگزار شد، همراهی کرد.
کیهانی در مشهد وبینار مربیگری نیز برای این گروه برگزار کرد که حاوی مطالب بسیار سودمند و آموزنده‌ای بود، به‌ویژه که تفاوت میان کوچ و مربی را دقیقا بازگو کرد؛ مسئله بسیار مهمی که اکنون تیم‌ملی ما درگیر آن است و من نیز این موضوع را به حسین ثوری، رئیس فدراسیون، خاطرنشان کرده‌ام. به‌هرحال، استاد کیهانی که فردی بسیار باادب بود، از مشهد راهی شهر خود، رودبار، شد و حدود ۲۰روز پیش شنیدم که وی کرونا گرفته است. تماس تلفنی با ایشان حاصلی نداشت، پس با فرزندش، شاهین، صحبت کردم که گفت پدرش در بیمارستان بستری شده است. ضمن آرزوی سلامتی برای استاد محمود، دعای خیر رستم لطیفی و رضا ارمگان را باز گفتم و باامید به انتظار نشستم.
چند روز بعد با پیام (آرامی) که خبر از بهبود حال کیهانی داده بود، بسیار خوش‌حال شدم و قصد کردم روز بعد اگر امکان داشته باشد، تلفنی جویای احوالش شوم، اما افسوس که همان شب با مشاهده آگهی تسلیت دوستان و دست‌اندرکاران بوکس فهمیدم یکی از استادان کشورمان را که به‌عنوان مربی بین‌المللی، شاگردان بسیاری به بار نشانده بود، از دست داده‌ایم. به‌جز دریغ و حسرت و عرض تسلیت به خانواده گرامی و دوستانش در سرتاسر این سرزمین کاری از دستمان بر نمی‌آید. خداوند روانش را شاد کند و از شاگردانش انتظار می‌رود راه آن مرحوم در خدمت به جوانان را ادامه دهند تا نامش در این ورزش باقی بماند.