محمد ناصر حق‌خواه | شهرآرانیوز - شاید لطف و شاید هم ضعف شبکه‌های اجتماعی مجازی در آن است که نمی‌توان هر سریال و فیلم و برنامه‌ای را با هر کیفیتی، روانه آنتن کرد و کار را تمام‌شده دانست. این سال‌ها اگر سوتی بزرگ یا ضعف محسوسی در یک اثر باشد؛ شاخک‌های تیز مجازی به این راحتی از ماجرا نمی‌گذرد و سازندگان رسوا می‌شوند. حالا اگر در ژانری سخت و حساس مثل وحشت، اثری ساخته شود و حداقل با تمسخر روبه‌رو نشود در همان گام اول ۵۰ درصد راه را رفته است. در حدود دو ماهی که سریال «آن ها» به عنوان اولین سریال ژانر وحشت در پلتفرم فیلم نت پخش می‌شد؛ اولین نکته‌ای که جلب نظر می‌کرد؛ منتشر نشدن لحظات خنده دار از این سریال بود!
هیچ کدام از سکانس‌های سریالی که قرار بود ترسناک یا تلخ و رعب آور باشد بین مردم دست به دست نشدند، البته که از سوی دیگر، «آن‌ها» سریالی نبود که بتواند لحظات خارق العاده‌ای خلق کند و با خوشنامی دهان به دهان بچرخد و مخاطبان زیادی را جلب و جذب کند، اما بعضی از اپیزود‌های این سریال واقعا درخور اعتنا و توجه هستند؛ از قسمتی که محمد بحرانی در آن بازی می‌کرد و به مسئله تجاوز می‌پرداخت تا یکی از اپیزود‌های پایانی با بازی نیما رئیسی که دردسر‌های فضای مجازی برای یک فرد سرشناس را روایت می‌کرد، البته که این سریال اپیزودیک به مشکل بیشتر سریال‌های مشابه دچار بود و هر چند بعضی قسمت‌ها خوب بودند، اما قسمت‌های ضعیف و در اصطلاح درنیامده هم داشت که می‌توانست در میانه راه بعضی بینندگان را از ادامه دادن ناامید کند.
«آن ها» در کارگردانی توانسته بود حداقل‌های کیفی را رعایت کند و با وجود اینکه سریال به وضوح بودجه پایینی داشت و نمی‌توانست خرج‌هایی را تکرار کند که سریال‌های دیگر انجام می‌دهند، اما از لحاظ فنی کیفیت خوبی داشت، هر چند که اگر گروه سازنده می‌توانستند بیشتر خرج کنند؛ به طور قطع در طراحی نور و صحنه و همچنین طراحی جلوه‌های ویژه لحظات درخشان تری داشتیم.
نباید فراموش کنیم که رکن اصلی ساخت چنین سریال‌هایی توان پست پروداکشن و اصلاح رنگ و نور و جلوه‌های ویژه است؛ چیزی که از «آن ها» دریغ شده بود. در حوزه بازیگری به دلیل تک اپیزودی بودن و همچنین مسئله بودجه سریال، از بازیگران خیلی سرشناس استفاده نشده بود و گاهی بازی بعضی از بازیگران به کار لطمه می‌زد. در مجموع تیمی که میلاد جرموز به عنوان یک کارگردان تازه کار زیر نظر پرویز پرستویی به عنوان تهیه کننده جمع کرده بودند؛ توانست از پس مأموریت دشوار محول شده به آنان، برآید تا «آن ها» با همه محدودیت‌ها نه به یک شاهکار که به یک نقطه عطف تبدیل شود.