شبنم کرمی

هرچند انسان با درس خواندن می‌تواند به دانش خود اضافه کند، در کنار آن روحیه‌ی پرسشگری خیلی مهم است و می‌تواند عامل رشد و فهم بیشتر ما شود.

کاراته به زبان ژاپنی به‌معنی «دفاع با دست خالی» است و فلسفه این هنر رزمی گذشتن از خواسته‌های نفسانی مانند کبر و غرور و غلبه بر نفس خود است.

علیرضا زائری‌نیا که ۱۵ سال دارد و از پنج سالگی ژیمناستیک را آغاز کرده و اکنون عضو تیم ملی نوجوانان ایران است، ورزش را به‌گونه‌ای با علاقه و قوت دنبال می‌کند که مزه شیرین قهرمانی را از کودکی چشیده است.

«مادر عزیزم، تو لطیف‌ترین گل در گلزار آفریده‌های خداوند هستی. دوستت دارم و به‌ پاس همه‌ی زحماتی که در این چهارده سال برایم کشیده‌ای دستانت را می‌بوسم.»

برای من، یکی از بدترین و سخت‌ترین روز‌ها و شب‌هایی که گذرانده ام دوران بیماری مادرم بود. روحش شاد. رنج عزیزِ جانم از یک سو و مشکلات و سد‌های مسیر درمانش و کمبود داروهایش از سوی دیگر روح و جانم را می‌خراشید.

غول‌غولک هر کاری می‌کرد اشک‌هایش بند نمی‌آمد. از وقتی رفت توی نارنگی و بیرون آمد، همه‌اش دلش می‌خواست گریه کند.

«شب چله، رسم دیرینه و ارزشمند ما ایرانی‌هاست. یلدا بهانه و فرصتی دوباره برای دور هم جمع شدن، فال حافظ گرفتن، از ته دل خندیدن و دقیقه‌ای بیشتر زندگی کردن به ما می‌دهد.»

زنگ آخر که به‌صدا درآمد بچه‌ها با شور و هیجان از مدرسه بیرون رفتند تا برای برنامه فوتبالی سینما خود را آماده کنند. سهیل خیلی تعجب کرده بود که چرا هیچ‌یک از بچه‌های کلاس حرفی از امتحان ریاضی فردا نمی‌زند؟

به همان دلیل که شما هر روز نفس می‌کشید ما نیز هر روز به تمرین کاراته ادامه می‌دهیم...