سعیده فتحی/شهرآرانیوز، حامد حدادی ستاره بسکتبال کشورمان که این فصل همراه سیچوان در رقابت‌های لیگ چین حاضر می‌شود پس از گذراندن ۲۱ روز قرنطینه راهی چنگدو شده، اما از آنجایی که چینی‌ها بخاطر کرونا بسیار سخت گیری می کنند و محدودیت‌هایی برای افرادی که به کشورشان وارد می‌شوند در نظر گرفته اند، به حدادی هم تا یک هفته دیگر اجازه تمرین با تیم را نداده اند و باید همچنان خودش به صورت انفرادی تمرین کند.
گفته می‌شود با وجود گذراندن قرنطینه به او سفارش شده که این یک هفته هم بیرون نرود و پس از آن می‌تواند به جمع بازیکنان ملحق شود.
حدادی بعلت حضور در چین نتوانست تیم ملی کشورمان را هم در رقابت‌های انتخابی جام جهانی مقابل بحرین همراهی کند و در غیاب او سالار منجی پیراهنش را به تن کرد! اتفاقی که بهتر بود نمی‌افتاد. اینکه شماره ۱۵ حدادی را به بازیکن دیگری داده اند شاید به ظاهر چیزی مهمی نباشد، اما بحث احترام مهم است. حدادی تاثیرگذارترین بازیکن تاریخ بسکتبال ایران است و بهتر بود برای حفظ احترام به این بازیکن پیراهنش را بازیکن دیگری به تن نمی‌کرد.
ما در رشته‌های مختلف شاهد هستیم که شماره پیراهن بازیکنان بزرگ در زمان خداحافظی آن‌ها بایگانی می‌شوند. بازنشستگی یک شماره پیراهن می‌تواند یک افتخار بزرگ برای آن بازیکن باشد، چرا که در اغلب موارد نشان دهنده تاثیر زیاد آن بازیکن روی تیم یا وفاداری مثال زدنی یا محبوبیت فوق‌العاده او بوده است. در مواردی پیراهن‌ها به احترام یک حادثه هولناک مثل درگذشت ناگهانی یک بازیکن بازنشست شده‌اند که ما هم اتفاقا در زمان فوت آیدین نیکخواه بهرامی بار‌ها به این نکته اشاره کردیم که‌ای کاش شماره پیراهن این بازیکن بایگانی شود، اما این اتفاق نیفتاد.
درست است که بایگانی شدن پیراهن‌ها هم بیشتر در تیم‌های باشگاهی اتفاق می‌افتد، اما حالا که ما انتظار داریم در زمان خداحافظی بازیکنی همچون حامد حدادی یا صمد نیکخواه بهرامی شماره پیراهن آن‌ها بایگانی شود، چطور وقتی هنوز این بازیکن برای ایران بازی می‌کند بخاطر یک غیبت پیراهنش را به بازیکن دیگری می‌دهیم؟ آیا بهتر نبود برای حفظ احترام حامد به بازیکنی همچون سالار منجی شماره دیگری داده می‌شد؟ احترام چیز کمی نیست، از کنار آن راحت عبور نکنیم!