بزنگاه بوکس در خراسان رضوی

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ مشت‌های آهنین ستاره خراسانی بر صورت رقبا در آوردگاه قهرمانی کشور که به پوشیدن پیراهن تیم‌ملی بوکس برای بوکسور وزن ۶۷+کیلوگرم مشهدی منجر شد، حالا به نماد پیشرفت بوکس خراسان در سال‌های گذشته بدل شده است.

علی حبیبی‌نژاد، تنها دستاورد بوکس استان در سال‌های گذشته نیست که توانسته است خودش را به بالاترین سطح برساند، اما بی‌تردید می‌تواند نماد انگیزه و پیشرفت باشد. هیئت بوکس خراسان‌رضوی در عمر دوسال‌واندی ریاست امیرحسین اخوان تلاش زیادی کرده است تا نشان دهد در مسیر پیشرفت و ترقی گام برمی‌دارد، اما سؤال کلیدی این است که آیا واقعا بوکس روی رینگ موفقیت گام برمی‌دارد یا در بوته آزمون نتوانسته است آنچنان که باید و شاید بدرخشد؟

کرونا و تعطیلی رینگ‌ها

هیئت بوکس خراسان‌رضوی بعد از دوران طولانی قدیر توانا که با موافقان و مخالفان زیادی همراه بود، در ابتدای شیوع و همه‌گیری کرونا به امیرحسین اخوان تحویل داده شد. مردی که از مسیر هیئت بدن‌سازی طرقبه و شاندیز به بوکس استان آمد تا مهم‌ترین وعده‌اش را که همانا ایجاد وفاق و همدلی در جامعه بوکس خراسان‌رضوی است، جامه عمل بپوشاند. البته اخوان برای سکان‌داری بوکس رأی قاطعی نیاورد و با ۹ رأی در برابر ۷ رأی مصطفی فیض‌آبادی ریاست هیئت را به‌دست گرفت.

این خود اولین شاهد اختلافات درونی گسترده در جامعه بوکس استان بود. وقتی جامعه بوکس نتوانست روی نامزد واحدی اجماع نظر کند و فیض‌آبادی فقط و فقط ۲ رأی از اخوان کمتر داشته باشد! با این‌همه، بلافاصله بعد از این انتخابات کرونا آمد تا بوکس مانند همه رشته‌های ورزشی به تعطیلات مطلق کرونایی برود.

پیشرفت آماری در رنکینگ کشوری

رتبه بیست‌وهشتم هیئت‌های بوکس کشور و رتبه هفدهم هیئت‌های ورزشی خراسان‌رضوی، رتبه‌های ناامید‌کننده‌ای بود که هیئت بوکس خراسان‌رضوی را در بدو سکان‌داری امیرحسین اخوان با بحران جدی روبه‌رو کرده بود. بوکسی که به‌نظر فقط محمد شوریان را داشت و به همین داشته می‌بالید. با این‌همه به‌ادعای حسن مرادنژاد، دبیر هیئت بوکس استان، این هیئت با وجود دو سال کرونایی حالا رتبه نهم برترین هیئت‌های بوکس کشور و رتبه سوم برترین هیئت‌های ورزشی خراسان‌رضوی را دارد. پیشرفتی چشمگیر که این سؤال را به‌وجود می‌آورد که هیئت بوکس استان در چه زمینه‌هایی فعالیت کرده که توانسته است به این درجه از پیشرفت برسد؟

تلاش‌های پشت پرده

یکی از ویژگی‌های مهم هیئت بوکس خراسان در دوره کنونی تلاش‌های مداوم مدیریت آن پشت پرده است؛ تلاش‌هایی که عمدتا در راستای کسب کرسی در فدراسیون و دفاع از حقوق بوکس استان بوده است. شاید به همین دلیل است که در دو سال کرونایی رتبه هیئت در کشور به این راحتی بالا آمد. البته رایزنی‌های این هیئت برای اعزام ملی‌پوشان به اردو‌های تیم‌های ملی هم اثربخش بود و نگاه کادرفنی تیم‌های ملی به‌سوی ورزشکاران خراسانی جلب شد.

مرادنژاد، دبیر هیئت بوکس که خودش از بوکسور‌های نامی دهه ۷۰ خراسان و کشور بوده است، دراین‌باره گفت: «همین حالا اخوان برای حبیبی‌نژاد، تنها ملی‌پوش مشهدی که پیراهن تیم‌ملی را می‌پوشد، اسپانسر گرفته است و ماهانه مبلغی پرداخت می‌کند و هزینه‌های تهیه مکمل‌ها هم به او داده می‌شود.» وی تصریح کرد: «دو دوره کلاس مربیگری و داوری هم در این مدت که خودتان می‌دانید ورزش تعطیل بود، برگزار کردیم که از جمله اقدامات خوب هیئت بوده است.»

۲ ملی‌پوش، سهم مسیر پیشرفت

علی حبیبی‌نژاد، بوکسور وزن ۶۷+کیلوگرم تیم‌ملی بزرگسالان و محمدسینا مرتضوی، بوکسور وزن ۶۵+کیلوگرم تیم‌ملی جوانان، دو دستاورد جدی هیئت بوکس خراسان در دو سال گذشته است. دو ورزشکاری که حالا نفر اول وزن خود در تیم‌ملی هستند و از سوی هیئت حمایت ویژه‌ای هم می‌شوند. مرادنژاد در این زمینه اظهار کرد: «بین ملی‌پوش واقعی تا کسی که به اردوی تیم‌ملی می‌رود، فرق است. این دو بوکسور بازیکن ثابت تیم‌ملی هستند و ما به آن‌ها افتخار می‌کنیم. مگر در گذشته چقدر ملی‌پوش داشتیم که حالا یک عده می‌گویند هیئت بوکس ضعیف عمل کرده است.»

نگاه منتقدانه

قدیر توانا رئیس سابق هیئت بوکس است که سال‌ها سکان‌دار این مسند بود؛ مردی که بهتر از هر کسی می‌تواند درباره بوکس و وضعیت آن اظهارنظر کند. توانا که اوایل حضور اخوان در هیئت بوکس از منتقدان جدی او بود، حالا چندان موضع‌گیری تندی به عملکرد این هیئت نمی‌کند و معتقد است باید منتقد منصف باشیم. او دراین‌باره گفت: «به‌هرحال این هیئت، هیئت جوانی است و باید به آن‌ها فرصت بدهیم. من مقصر برخی مشکلات را هیئت نمی‌دانم و فکر می‌کنم اداره‌کل ورزش‌وجوانان باید توجه بیشتری به هیئت‌های ورزشی داشته باشد.»

توانا درباره اختلافات جامعه بوکس استان و نقش هیئت بوکس در حل‌وفصل آن و بهره‌مندی از ظرفیت و تجربه پیشکسوتان این عرصه اظهار کرد: «در همه‌جای دنیا این‌طور است که بزرگان هر رشته‌ای در یک اتاق فکر می‌نشینند و پیشنهاد‌هایی برای توسعه و پیشرفت آن رشته مطرح می‌کنند، اما متأسفانه در ایران این‌طور نیست؛ نه فقط در مشهد، بلکه در کل ایران. وجود این افراد و نظرهایشان می‌تواند باعث پیشرفت ورزش باشد. البته این را هم فراموش نکنید که برخی می‌خواهند بوکس را خراب کنند و دائم درحال انتقاد‌های غرض‌ورزانه هستند.»