بمان برادر من، وقت، وقت رفتن نیست | سروده شاعر افغانستانی در سوگ سید ابراهیم رئیسی حامد کرزی: امیدوارم ایران با صبر از این مرحله دشوار عبور نماید وزیر خارجه طالبان پیام تسلیت ملت افغانستان را به کاظمی قمی ابلاغ کرد افغانستان، غم‌شریک مردم ایران کنسولگری افغانستان در مشهد: ما و مهاجران افغانستانی دعاگوی دولتمردان ایران هستیم طالبان: با بیم و امید سرنوشت هلیکوپتر حامل رئیس‌جمهور ایران را دنبال می‌کنیم سازمان ملل: تغییرات اقلیمی اثرات ویرانگری بر مردم افغانستان دارند هشدار در رابطه با خطر وقوع سیل در ۱۲ ولایت افغانستان (۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳) قربانیان سیل در افغانستان به ۴۰۰ نفر رسید (۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳) تلفات حمله به گردشگران خارجی در بامیان به شش تن افزایش یافت هشدارها درباره خطر فروریختن منار جام در ولایت غور افغانستان پس از وقوع سیل هشدار درباره وقوع سیل در ۱۶ ولایت افغانستان سخنگوی وزارت خارجه اقدام تروریستی بامیان را محکوم کرد افغانستان ششمین کشور آسیب‌پذیر جهان در برابر تغییرات اقلیمی سد سلما در هرات پر شد | هشدار درباره وقوع سیل در هرات سیل در ولایت غور افغانستان جان ۵۰ نفر را گرفت + فیلم و عکس غربت ناشران افغانستانی در جشن کتاب ایران در حمله افراد مسلح ناشناس ۴ گردشگر خارجی در بامیان کشته شدند هشدار کاظمی قمی به اروپا | تداوم بحران در افغانستان گریبانگیر شما خواهد شد ویدئو | سیل در بغلان افغانستان به روایت تصویر
سرخط خبرها

نامه‌ نویسنده مهاجر افغانستانی به یک فلسطینی

  • کد خبر: ۲۱۰۱۹۱
  • ۱۶ بهمن ۱۴۰۲ - ۱۰:۰۸
نامه‌ نویسنده مهاجر افغانستانی به یک فلسطینی
یک نویسنده افغانستانی ضمن تاکید بر تلاش برای نزدیکی بیشتر بین دو ملت افغانستان و فلسطین، نامه‌ای برای ابراز همدردی به یک فلسطینی نوشت.

به گزارش شهرآرانیوز، احمد مدقق، نویسنده مهاجر افغانستانی به تازگی نامه‌ای به لیانا بدر نویسنده فلسطینی نوشته است.

متن نامه را در ادامه می‌خوانید:

نویسنده بزرگ فلسطینی، بدر گرامی، از من به شما درود و سرود و سلام.

شوربختم که هنوز رمان و داستانی از شما به فارسی ترجمه نشده است. حتی فکر می‌کنم اینکه ما داستان‌نویسان افغانستانی از شما داستان‌نویس‌های فلسطینی چندان شناختی نداریم، شرمسارم.

مگر نه این است که مساله وطن برای هر دوی ما مساله‌ای بسیار جدی است.

وقتی به توده‌های مردم و ملتم می‌بینم شرمندگی‌ام بیشتر می‌شود. چون آن‌ها بدون اینکه مدعی باشند از ما داستان‌نویسان بسیار جلوتر هستند.

داستانِ حمایت ملت افغانستان از ملت فلسطین به تابستانِ داغ سال ۱۳۲۷ خورشیدی/ ۱۹۴۸ میلادی در تکیه‌خانه‌ای در کابل به نام (تکیه میراکبر آغا) و نیز مسجد پل‌خشتی می‌رسد و عمری بیش از ۷۰ سال دارد. یعنی تقریبا همزمان با تأسیس اسرائیل و یوم النکبة. چطور مردم با امکانات ارتباطی آن سال‌ها خود را هم‌سرنوشت می‌دیدند، اما ما در عصر فضای مجازی حتی از آثار یکدیگر بی‌خبر هستیم و در آینه رمان نمی‌توانیم تصویری مشترک از خودمان ببینیم.

متوجه شدم رمانِ اخیر شما به نام (سرزمینِ لاک‌پشت) درباره بازگشت به وطن و خانه پس از تبعید است. وطن و خاکی که سال‌ها اشغال شده، ولی هنوز می‌کوشد هویت خودش را حفظ کند. زمینی که میلیون‌ها بشر آمده‌اند و رفته‌اند، ولی نامش هنوز مانده: فلسطین! مساله من در یکی از رمان‌هایم به نام «آواز‌های روسی» هم بازگشت به خانه و در شکل کلی بازگشت به خویشتن است. شخصیت رمانم به نام یعقوب سرگردانی‌های فراوانی را تجربه می‌کند تا اینکه بالاخره انقلابی درونی در او رخ می‌دهد: تصمیم می‌گیرد که به خانه‌اش برگردد، جایی که از آنجا معنا می‌گیرد. خانه استعاره‌ای است از خویشتن.

ملت افغانستان هم مانند ملت فلسطین در دهه‌های اخیر رنج‌های بی‌شماری را به خود دیده است. هم تجاوز‌های خارجی و هم بی‌مهری‌های داخلی از جمله تبعیض‌های قومیتی و مذهبی که در مواردی به نسل‌کشی‌های وحشتناکی منجر شد. این رنج‌ها و مسائل مشترک، انگیزه مضاعفی است برای اینکه بیشتر از حال یکدیگر باخبر باشیم. وقتش رسیده است ما نویسندگان هم‌سرنوشت و هم‌درد به خانه مشترک‌مان برگردیم. خانه‌مان را بسازیم.

منبع: فارس

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->