استاندار نجف در دیدار با هیات رسانه ای ایران: جمهوری اسلامی در زمینه های مختلف پیشرفت دارد | روابط عراق با ایران استراتژیک است + تصاویر گزارشی از جلسه نقد و بررسی کتاب «کارنامه فیاض: مجموعه آثار دکتر علی اکبر فیاض» اکران مردمی فیلم سینمایی «تمساح خونی» با حضور جواد عزتی و الناز حبیبی در سینما هویزه مشهد + فیلم سینما، آینه استحاله فرهنگی حضور زنان مشهدی در طرح طوبی، باعث هم‌فکری و هم اندیشی و تبلیغ عفاف و حجاب می‌شود یادی از غلامرضا صدیق غریب، معلم فرهیخته مشهدی| شاعری که غریب نبود تربیت ۱۵۰۰ مُبلّغ با هدف ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در کشور نگاهی به سریال «اکازیون» به کارگردانی مسعود اطیابی| در سخیف بودن، استثنایی وجود ندارد! خلاقیت در هنر، هدایتگری در معلمی نشست طرح ملی طوبی، در مجتمع فرهنگی امام رضا (ع) مشهد برگزار شد برای معلم مهربان و روشنگرم «ناخن‌کشیدن روی صورت شفیع‌الدین»، رمانی از قاسم فتحی منتشر شد مسعود اسکویی درگذشت + علت فوت (۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳) صفحه نخست روزنامه‌های کشور - چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ جای خالی طنز صادق و دلسوزانه «گل آقا» تجربه‌ای دلنشین: کنسرت محسن ابراهیم‌زاده در برج میلاد
سرخط خبرها

از سرسری‌خوانان بیزارم

  • کد خبر: ۴۹۶۷۰
  • ۲۴ آبان ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۰
از سرسری‌خوانان بیزارم
عبدالجواد موسوی - روزنامه‌نگار
اینکه نسلی در راه است که می‌توان بدان امید‌ها بست، حرفی است که این روز‌ها پیوسته با خودم تکرار می‌کنم. نشانه‌هایی هم برای اثبات این مدعا دارم که به‌مناسبت‌هایی به آن‌ها اشاره کرده‌ام و پس از این اگر جایش باشد و امکانش پیش بیاید، باز هم تکرار خواهم کرد، اما حواسمان باشد که امیدبستن به فردا وسیله‌ای برای دفاع از وضع موجود نشود. از خودتحقیری که این روز‌ها مد روز است و باب‌طبع رسانه‌هایی که چشم دیدن ایران و ایرانی را ندارند، حالم به‌هم می‌خورد، اما به‌همان اندازه از اینکه خودمان را تافته جدابافته‌ای فرض کنیم و گمان کنیم سبب رشک آسمان و فخر زمین هستیم نیز بیزارم.
 
باید واقعیت را درباره خیلی از چیز‌ها درباره خودمان بپذیریم تا بتوانیم راه برون‌شدی برای رهایی از میان‌مایگی و فرومایگی بیابیم، وگرنه نه‌تن‌ها به درکات اسفل سقوط خواهیم کرد، بلکه این وهم در ما روزبه‌روز تقویت خواهد شد که هیچ مشکلی نیست و همه‌چیز روبه‌سامان است. نه‌خیر؛ این‌گونه نیست! حداقل درباره وضعیت کتاب و کتاب‌خوانی هرگز این‌گونه نیست. اینکه فلان مدیر را به تلویزیون بیاوریم و در یک برنامه تخصصی از زبان او بشنویم: «وررفتن با اینستاگرام هم نوعی مطالعه محسوب می‌شود!» یعنی آشکارا به خودمان داریم دروغ می‌گوییم. یعنی مصداق تام و تمام جهل مرکب. تا پرده خودفریبی را کنار نزنیم، آن امیدی که از آن سخن می‌گوییم و به آن دل بسته‌ایم، به این زودی‌ها از راه نخواهد رسید. کتاب‌خوانی امری جدی است. اگر قرار است کسی از این حرف بترسد و هیچ‌وقت سراغ کتاب نرود، به‌درک! مگر فوتبالیست‌شدن کار راحتی است که مدام و به انحا و اقسام مختلف درباره جذابیت‌های پنهان و آشکار آن برنامه می‌سازیم و نوجوان‌ها و جوان‌های این مملکت را به‌سمت آن سوق می‌دهیم و این‌همه هزینه و انرژی صرف آن می‌کنیم؟ چطور بازی فوتبال نیاز به تمرین و وقت‌گذاشتن و تمرکز و مداومت و استقامت دارد، اما مطالعه آن‌قدر مسخره و سرسری است که با تورق اینستاگرام یک‌سان پنداشته می‌شود؟ نه نوشتن آسان است و نه خواندن. اینکه همگان امکان خواندن و نوشتن را یافته‌اند، در ظاهر اگرچه مطلوب است، اما در باطن جز به گسترش جهل و همگانی‌شدن عوام‌زدگی مددی نخواهد رساند. در این سال‌ها این‌همه کارشناس و کارشناس‌ارشد و دکتر به جامعه ایرانی افزوده شده است؛ در این سی‌چهل سال هم چند برابر به جمعیت.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->