صعود ناباورانه!

تیم ملی بسکتبال ایران برای رسیدن به المپیک مسیری را طی کرد که خوش‌بین‌ترین افراد هم تصورش را نمی‌کردند. اما درست درحالی‌که همه ناامید شده بودند، معجزه بزرگ رخ داد. جام جهانی بسکتبال به عنوان اولین میدان گزینشی این رشته برای المپیک۲۰۲۰ همچنان در جریان است. بزرگان بسکتبال دنیا از آمریکا و اروپا همچنان در تقابل با یکدیگر برای گرفتن سهمیه از این رویداد هستند؛ درحالی‌که ایران همراه با نیجریه به عنوان اولین تیم‌ها، سهمیه المپیکی خود را قطعی کرده‌اند.

«سهمیه»ای دل‌چسب‌تر از «صعود»
«صعود» از مرحله مقدماتی و بعد از آن کسب «سهمیه»، ۲ هدف اصلی تیم ملی بسکتبال در جام جهانی بود. بسیاری از صحبت‌های کارشناسی بر این مبنا بود که اگر بسکتبال ایران از جام جهانی سهمیه المپیک می‌خواهد، باید ابتدا صعودش را به مرحله دوم قطعی کند؛ این صعود در جام جهانی ۲۰۱۰ ترکیه و ۲۰۱۴ اسپانیا برای ایران محقق نشد. به همین دلیل ناکامی دوباره در انجام آن، قضاوت‌های عجولانه‌ای را متوجه تیم ملی، مربیان و بازیکنانش کرد. این مجموعه اما مجوزی را که اولویت ۳۱ تیم دیگر حاضر در جام جهانی بود، از آنِ خود کرد و این‌گونه به کار خود در این جام پایان داد. سهمیه‌ای که کاملا برای ایران ناپلئونی بود، به قدری دل‌چسب و شیرین بود که شاید اگر تیم ملی از مرحله مقدماتی صعود می‌کرد و در بین ۱۶ تیم برتر صاحب سهمیه می‌شد، نمی‌توانست به این اندازه دل‌چسب و شیرین شود.

از امیدی که به «مو» بند بود تا خلق معجزه
بعد از ناکامی در صعود به مرحله دوم جام جهانی، امید خیلی‌ها برای المپیکی شدن دوباره تیم ملی بسکتبال به «مو» بند شده بود. باید خیلی از عوامل دست به دست هم می‌داد تا این مهم برای بسکتبال ایران محقق می‌شد؛ به‌ویژه که رقیب اصلی ایران یعنی چین هم در بدترین حالت، شرایط بهتری داشت اما در حساس‌ترین روز جام جهانی برای بسکتبال ایران همه اتفاقات به نفع ما رقم خورد؛ تونس مقابل آنگولا پیروز شد، نیجریه از این پیروزی برای غلبه بر چین انگیزه بیشتری گرفت و ایران هم با اختلاف امتیازی بالاتر از آنچه نیاز داشت، فیلیپین را شکست داد و این‌گونه معجزه المپیک رقم خورد.

شکستِ چین با مربی ایران و بهترین ریباندر جهان
تیم ملی بسکتبال در واقع با برتری در دوئلی غیرمستقیم با چین تنها سهمیه اختصاص‌یافته به قاره آسیا برای المپیک را از آن خود کرد. از ابتدا قرار بود که بهترین تیم آسیا این سهمیه را بگیرد و رقیب ایران هم، چین بود؛ تیمی مدعی که با اردوها و برنامه‌هایی گسترده آماده جام جهانی شده بود. علاوه بر این، چین، «یائومینگ» را که خود وزنه‌ای جهانی برای بسکتبال آسیا و چین است، همراه با امتیاز میزبانی، امکانات حرفه‌‌ای، بودجه کافی و... داشت و ایران نداشت. با این حال چین به المپیک نرفت؛ اما ایران رفت، آن هم با یک مربی ایرانی که حضورش در رأس کادر فنی و تصمیماتش برای انتخاب ترکیب مدنظر موجب انتقادهای زیادی بود. مهران شاهین‌طبع اما با مسیری که تیمش در جام جهانی طی کرد، نشان داد بیشتر از هر کسی، توانایی و بار فنی شاگردانش را می‌شناسد. البته نباید از تأثیر تک‌تک بازیکنان تیم ملی در نتیجه به دست آمده غافل بود؛ به‌ویژه نفراتی مثل صمد نیکخواه‌بهرامی و حامد حدادی. نیکخواه‌بهرامی توسط بابرمن از ترکیب تیم ملی کنار گذاشته شد، اما شاهین‌طبع دوباره او را به این ترکیب بازگرداند. حدادی هم سال گذشته دوره پرحاشیه‌ای داشت؛ اما امسال با برخی واسطه‌ها دوباره باز یکن منتخب مهران شاهین‌طبع در فهرست تیم ملی شد و به جرئت کم‌نوسان‌ترین بازیکن این تیم در طول مسابقات بود، تاجایی‌که بهترین ریباندر جام جهانی در پایان مرحله مقدماتی شد.

پکن خوش‌یمن
المپیک ۱۹۴۸ انگلستان اولین حضور بسکتبال در میادین المپیک بود که با سهمیه وایلدکارت (اعطایی) انجام شد؛ اما تیم ملی اولین حضور المپیکی با کسب سهمیه را در المپیک ۲۰۰۸ پکن تجربه کرد. حالا بعد از ۱۲ سال بسکتبال ایران در همین شهر و برای دومین بار سهمیه المپیک را کسب کرده است.