بررسی فهرست کشورهایی که فدراسیون میگوید پیشنهاد ایران برای بازی دوستانه را نپذیرفتهاند، ادعاهای آنها را زیرسؤال میبرد. کمتر از یک سال پس از پایان جام ملتهای آسیا، اوضاع اطراف تیم ملی آنقدر پرحاشیه شده که فدراسیون، وادار به انتشار بیانیه شود. مسیر ایران برای صعود به جامجهانی، با چالشهایی جدی روبهروست و ازدستدادن ۴ فیفادی در یک سال، موضوع قابلتحملی برای طرفداران تیم ملی نیست؛ مسئلهای که آمادهسازی ایران را با مشکلات زیادی روبهرو میکند.
ادعاهای بینتیجه و پوچ
رئیس فدراسیون پس از رفتن کیروش ادعا کرده بود ازاینپس جلوی مؤسسهها و ایجنتها را میگیرد و مستقیما، بازیهای دوستانه توسط فدراسیون هماهنگ میشوند؛ سیاستی که باعث شده است بازیهای دوستانه با ترکیه، الجزایر، تونس، ازبکستان، سیرالئون، لیتوانی، بولیوی، ترینیداد، فلسطین و قطر در سال ۲۰۱۸، به فقط ۲ بازی دوستانه با سوریه و کرهجنوبی در سال ۲۰۱۹ تبدیل شود. فدراسیون در بیانیهاش، اعلام کرده است با ۹ کشور برای بازیهای دوستانه وارد مذاکره شدهاند که رقم درخواستی، محل برگزاری و تمایلنداشتن آنها باعث شده است این تلاشها به سرانجام نرسد. بررسی این ۹ کشور، تردیدهای زیادی به این بیانیه وارد میکند. هند، یکی از کشورهایی که فدراسیون از آن نام برده، چند روز بعد در انتخابی جامجهانی میهمان عمان خواهد بود و عملا، امکان برگزاری بازی دوستانه با آنها وجود نداشته که فدراسیون با این کشور وارد مذاکره شود. ژاپن هم مدتهاست برنامهای برای بازی دوستانه با تیمهای آسیایی ندارد. از طرفی، امتیاز برگزاری بازیهای دوستانه آنها به یک شرکت سازنده مشروبات الکلی فروخته شده است و ایران، امکان بستن قرارداد با این شرکت را ندارد. بعضی از دیگرکشورها مثل امارات، گرجستان، لیبریا، چین و حتی استرالیا، در ردهبندی فیفا فاصلهای جدی با ایران دارند و عملا، تیم ملی نباید برای بازی با آنها مبلغ چندانی بهجز هزینههای جاری پرداخت کند؛ بهویژه که بهجز گرجستان، هیچکدام از آنها مسابقهای در فیفادی آینده برگزار نمیکنند.
فقط برزیل و پاراگوئه میماند
تنهاتیمهایی که با تعریف فدراسیون سازگار هستند، برزیل و پاراگوئه محسوب میشوند؛ دو تیمی که اتفاقا با ۲ تیم آسیایی کرهجنوبی و عربستان بازی خواهند کرد. اینکه تیمهای بزرگ آمریکای جنوبی برای بازیهای دوستانه مبالغ زیادی دریافت میکنند، موضوع تازهای نیست. اینکه ایران درحالحاضر توانایی پرداخت چنینمبالغی را ندارد نیز موضوع تازهای به حساب نمیآید؛ بنابراین قراردادن این ۲ کشور در بیانیه فدراسیون نیز بیشتر جنبه تزیینی دارد و سالهاست همه میدانند ایران نمیتواند هزینه بازی با چنینتیمهایی را پرداخت کند. برای ایران، کشورهایی مثل ونزوئلا هم دردسترس بودند که ژاپن، در روزهای آینده مقابل آن به میدان خواهد رفت. سؤال اینجاست که آیا فدراسیون، غیرممکنبودن بازی با ژاپن و هند را نمیدانسته که با آنها برای این تاریخ وارد مذاکره شده است؟ امارات، لیبریا، چین و استرالیا که سهتای آنها از لحاظ سیاسی هم روابط خوبی با ایران دارند، حاضر بودند فیفادی را بدون بازی دوستانه تمام کنند، اما بدون پرداخت پول روبهروی ایران قرار نگیرند؟ یا این اسامی، فقط چند نام برای فرار فدراسیون از فاجعه اخیر بودهاند؟
بیتفاوتی ویلموتس حتی کمتر از سرمربی تیم ملی جوانان!
شاید بهترین اتفاق برای مربیان تیمهای ملی در دنیا، برگزاری بازیهای دوستانه مناسب برای تیمهایشان باشد؛ اما جالب اینجاست که سرمربی تیم ملی هیچ واکنشی به لغو این بازی نداشته و با بیتفاوتی از کنار آن گذشته است. دیدار دوستانه با کرهجنوبی و سوریه مطمئنا سقف درخواستهای این مربی نیست و شاید بهدلیل نبود بازیهای دوستانه مناسب است که ویلموتس هنوز تیمش را نشناخته است؛ اما در کمال تعجب این مربی باز هم واکنشی به لغو پیدرپی فیفادیها ندارد و به قول فوتبالیها همهچیز را گلوبلبل میبیند. این درحالی است که کیروش رویهای کاملا متفاوت داشت و اگر او الان سرمربی تیم ملی بود، بدونشک یک جنجال بزرگ به راه انداخته بود. حتی سیروس پورموسوی، مربی تیم ملی جوانان، نیز همین چند روز پیش مدعی شد وقتی تیمش میخواهد به دور دوم مسابقات قهرمانی آسیا برود، نیاز به بازیهای دوستانه و تدارکاتی بیشتری دارد، اما مربی حرفهای تیم ملی بزرگسالان تا امروز کوچکترین اظهارنظری دراینزمینه نکرده است. هنوز فریادها و خشمهای کارلوس کیروش را فراموش نکردهایم؛ مربیای که حتی برای جزئیترین مسائل مثل لباسهای تیم ملی هم انتقاد میکرد و شاید اگر انتقاد او بهجا هم بود، یکجا صدای همه را درمیآورد که این مربی چقدر عصبانی و معترض است. به قولی نه به آن شوری شور که فدراسیون فوتبال هر روز با کیروش چالش داشت و نه به این بینمکی! رئیس فدراسیون چند هفته پیش مدعی شد ویلموتس آنقدر نجیب است که از او خجالت میکشیم.