غلامرضا بنی اسدی

نور تاریکی نمی‌زاید و نمی‌افزاید. مطمئن باشیم حتی اگر سیه کاری خود را بخواهیم بدان توجیه کنیم هم چنین نمی‌شود و جواب نمی‌دهد.

عزت می‌گوید هنوز غبار انفجار موشک هایش به زمین ننشسته، باید غبار انفجار موشک‌های ما از خانه او برخیزد. عقلانیت، اما حکمش این است که باید محاسبه کنیم و سود و زیان تصمیم را بسنجیم.

دعوا سر فرداست؛ فردایی که ذخایر سوخت‌های فسیلی تمام می‌شود. آن‌وقت مایی که وی‌آی‌پی‌نشین بودیم و دست دیگران به سوی ما دراز بود، از این جایگاه به بیرون پرتاب خواهیم شد و دست ما به سوی دیگران دراز خواهد شد.

رویکرد برخاسته از نگاه رهبری، اقتصاد مصلحانه است. این نیز اقتصادگران صالح را می‌طلبد.

فلسطین کم مصیبت ندیده است، کم بلا از سر نگذرانده است، اما به جرئت می‌توان گفت هرگز مثل امروز دچار توحش تمام ساحتی کودک کش‌ها نبوده است.

ما اگر موسوی قوچانی را چنان که بود تعریف کنیم، اگر مسئولان را وابداریم که خود را با منطق او تراز کنند امروز این همه مصیبت و مشکل نداشتیم.

نوروز برای ما عزیزتر است از آن جهت که به عطرِ هوشیاری بخشِ رمضان هم طراوت و حلاوت یافته است.

شهید حیات بخش است. تأسی به او، زندگی را بر مدار حیاتِ طیبه قرار می‌دهد. پاکیزه جانی می‌آورد. قبل از آن هم پاکیزه دستی را به عنوان یک باید همیشگی به ما یادآور می‌شود.

وقتی درست نفهمیم، درست هم نمی‌توانیم رفتار کنیم. قطعا نتیجه درست هم نمی‌گیریم.

راهیانِ نور. این عنوانی است فاخر برای کسانی که با نیتِ تاریخ خوانی به قاعده شهود، راهیِ مناطق عملیاتی دفاع مقدس می‌شوند.