گاهی در بیابان تمرین می‌کنم!

غفارپور - هفده سال دارد و توانسته است رکورد ملی نوجوانان ایران را بهبود بخشد و مدال برنز مسابقات جهانی را در ورزش دوومیدانی کسب کند و در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا هم به جایگاه چهارم برسد. رشته پرتاب دیسک را دنبال می‌کند و می‌خواهد روزی شبیه احسان حدادی شود؛ اما در بخش خانم‌ها. او به‌همراه تیم خراسان رضوی باید سوم و چهارم تیرماه در مسابقات قهرمانی کشور حضور یابد.
مهلا محروقی، ورزشکار جوان خراسانی، که ماه گذشته در رقابت‌های جهانی کرواسی شرکت کرد و عنوان سومی‌ دانش‌آموزان جهان را به دست آورد، درباره این تجربه خود اظهار کرد: برای اولین‌بار بود که تیمی‌ از دختران ایرانی به مسابقات جهانی دانش‌آموزی اعزام می‌شد. خوشبختانه نتایج بچه‌ها خوب بود و یک مدال نقره و 3 مدال برنز و 3 مقام چهارمی‌ حاصل کار تیم ایران در این مسابقات بود.
او ادامه داد: تنها‌شرکت‌کننده‌ پرتاب دیسک از ایران من بودم که توانستم با ثبت رکورد ٤٣.35 متر مدال برنز این دوره از مسابقات را کسب کنم؛ البته اگر شرایط مساعدتر بود، می‌توانستم پرتاب بهتری داشته باشم. شرایط نامساعد بدنی و نبود حضور مربی اصلی من باعث شد نتیجه‌ دلخواهم را کسب نکنم. محروقی درباره دلیل نبود مربی خود گفت: این مسابقات به دانش‌آموزان سراسر جهان اختصاص داشت و فقط مربیانی اعزام می‌شدند که خودشان معلم بودند. البته در مسابقات آزاد هنگ‌کنگ امکان اعزام مربی من وجود داشت، ولی ازسوی فدراسیون افراد دیگری انتخاب و اعزام شدند. مطمئنم که اگر مربی اصلی من آقای حمید ابراهیم‌نژاد در کنارم بود، نتیجه‌ بهتری کسب می‌کردم. رقبای من از کشور کرواسی و بلاروس بودند و اتفاقا مردم این 2 کشور به‌ویژه کروات‌ها از فیزیک بدنی خوبی برخوردارند. بی‌دلیل نیست که قهرمان المپیک بانوان جهان در پرتاب‌دیسک، خانم پرکویچ از کشور کرواسی است.
این مدال‌آور خراسانی درباره اینکه می‌خواهد این رشته را تا کجا ادامه دهد، تصریح کرد: نمی‌توانم از آینده چیزی را پیش‌بینی کنم، ولی می‌خواهم مانند اسطوره‌ پرتاب‌دیسک کشورمان، احسان حدادی، که مقام دوم المپیک را در این رشته دارد، یکی از مدال‌آوران این رشته در المپیک باشم.
او خاطرنشان کرد: البته برای تحقق این ایده و آرزو نیاز به حمایت مادی و معنوی دارم که متأسفانه هیچ خبری از آن نیست. تنها حامیان من پدر‌ومادرم هستند. امکانات ورزشی خارج از پایتخت بسیار ناچیز است و تنها می‌توانم در پیست تختی شهر نیشابور آن‌هم در زمانی که آقایان حضور ندارند، تمرین کنم. گاهی ناچار می‌شوم تمریناتم را در بیابان و هر جا که یک زمین خاکی وجود دارد، دنبال کنم. با هزینه‌ شخصی، دیسک تهیه می‌کنم و ازآنجا‌که مربی من در مشهد است، پیوسته در جاده در رفت‌وآمد هستم. محروقی درباره سختی‌های راهش و اتفاقاتی که در مسابقات برای او رقم می‌خورد نیز اظهار کرد: دوره گذشته در مسابقات کشوری شهرکرد در پرتاب‌های اول نتوانستم رکورد خوبی را ثبت کنم و باید بعد از 4 سال کسب مقام‌اولی در کشور در رتبه‌ دوم قرار می‌گرفتم که خوشبختانه در پرتاب آخر با ثبت رکورد 37 متر دوباره به جایگاه قبلی برگشتم و نفر اول شدم؛ اما به‌خاطر استرس و فشاری که در طول مسابقه به من وارد شده بود، دچار فشار عصبی شدم و کارم بعد از مسابقه به دستگاه اکسیژن کشید. او درباره اینکه چگونه رشته پرتاب‌دیسک را برای ورزش حرفه‌ای انتخاب کرد، گفت: همه‌چیز از یک روز بارانی شروع شد. پنجم ابتدایی بودم و به‌خاطر باران نمی‌توانستیم در حیاط مدرسه ورزش کنیم. معلم ورزش از ما خواست در کلاس بمانیم و مچ‌اندازی کنیم. مسابقه برگزار شد و همه بچه‌ها را شکست دادم. از آنجا به قدرت دست‌هایم پی بردم و سعی کردم از این توانایی استفاده کنم. سال بعد در مسابقات پرتاب‌وزنه شرکت کردم و پس از کسب مقام اول شهرستان و استان، به مسابقات کشوری دانش‌آموزان مقطع ابتدایی در شهر شیراز راه پیدا کردم و توانستم در رشته‌ پرتاب توپ مقام اول را کسب کنم. دومین مقام کشوری من مربوط به پایه‌ هفتم تحصیلی و در رشته‌ پرتاب وزنه بود. در پایه‌ هشتم، نهم و دهم نیز به‌طور‌متوالی مقام اول کشور را در رشته‌ پرتاب‌دیسک از آنِ خود کردم. در آخرین مسابقه توانستم با پرتابی به طول 38.86 متر رکورد ملی نوجوانان را بهبود ببخشم.