به گزارش شهرآرانیوز، اردوگاه مازندران مشهد که در منطقه سیدی قرار دارد چند روزی میزبان دخترانی شده بود که از ۱۱ استان کشور؛ قزوین، تهران، مرکزی، خوزستان، کرمان، کرمانشاه، خراسان جنوبی، اصفهان، یزد، شیراز و قم به مشهد آمده بودند. این دختران غالبا ساکن محلات حاشیه شهرشان یا شهر‌های حومه استانشان بودند و با مشکلات اجتماعی ویژه خودشان دست و پنجه نرم می‌کردند یا می‌شد از مدل آرزوهایشان فهمید که خانواده از هم پاشیده‌ای دارند و در مراکز بهزیستی عمرشان را سپری می‌کنند؛ اما این کلمات و عناوین فقط از دور شاید همان کلیشه همیشگی را به ذهن متبادر کند که خوب! پس این دختران دچار مشکلات شخصیتی و روحی هستند؛ اما مگر عموم جامعه هر کدام دچار مشکلی نیستند و اصلا مگر دنیا به کسی قول داده است اینجا محل آسایش و رفاهش باشد که این دختر‌ها و امثالشان دومی‌اش باشند؛ بنابراین ما با نگاهی متفاوت به این اردوگاه رفتیم، با نگاهی انسانی که هنوز این دختران اول مسیر رشد و پیشرفت و ساختن هستند و راه زیادی برای آینده و بهتر شدن دارند. دخترانی که قرار است طی چهار روز کنار مربیانی توانمند در حوزه تربیتی زندگی کنند و فارغ از هر نگاهی، چهار روز آن‌طور که دلشان می‌خواهد زیست کنند و کسی هم آن‌ها را قضاوت نکند.
روز اول اردوگاه میز‌هایی با نام میز توانمندی برای دختران تدارک دیده شده بود که به صورت نوبتی و در گروه‌های ۲۰ نفره کنار هر یک از میز‌ها که مربی تخصصی‌ای داشت قرار می‌گرفتند و به صورت مبتدی بخش‌هایی از آن مهارت را می‌آموختند. میز رنگ‌آمیزی سفال، نمددوزی، ساخت دستبند با مروارید، خبرنگاری موبایلی، عکاسی موبایلی و نقاشی روی دیوار. هر کدام از این ۲۰ نفر قبل از این در محوطه اردوگاه بازی هدفمندی را به صورت گروهی به نام «ناردونه» انجام می‌دادند که در نهایت باید به کشف رازی منجر می‌شد و ساخت و کاشت گیاه در گلدان‌های کوچک. همچنین در محوطه بازی نیز برخی دختران بسکتبال و والیبال و وسطی بازی می‌کردند. عده‌ای هم در اوقات خلوتشان به صورت گروهی و دوستانه قدم می‌زدند و از محیط با صفای اردوگاه استفاده می‌کردند.
بخش دیگری از زمان اردوگاه به میز‌های خدمت اختصاص داشت که شامل خدمات مشاوره‌ای و پزشکی و سلامت بود و پزشک، روانشناس، ماما، متخصص طب سنتی و دندانپزشک در این بخش حضور داشتند. خانم‌هایی که به صورت جهادی در این اردوگاه حضور داشتند و عده‌ای مشاوره فردی می‌دادند و عده‌ای مشاوره گروهی. پزشک عمومی درباره بیماری‌ها و سلامت و بهداشت فردی با دختران صحبت می‌کرد. مشاور تربیتی درباره عزت نفس و خودآگاهی و دندانپزشک درباره سلامت دهان و دندان می‌گفت. متخصص طب سنتی نیز به سوالات دختران پاسخ می‌داد. هر کدام از این متخصصان به حوزه تربیتی دختران نیز آشنا بودند و نحوه تعاملشان با آن‌ها بر اساس نیاز و سن و جنس بود و خوب می‌دانستند چطور مفاهیم علمی را به صورت کارگاهی و ساده بیان کنند و همین موضوع باعث شده بود مخاطبانشان هم سراپا گوش و چشم شوند و از این فرصت بهره بردند.
گشتی میان خوابگاه دختران می‌زنم. خیلی اتفاقی وارد اتاق اصفهانی‌ها می‌شوم. سر صحبت و حرف زدن را با آن‌ها شروع می‌کنم. از هنر‌های دستی‌شان عکس می‌گیرم. کبوتر‌هایی سفالی که هر کدام به رنگی درآمده‌اند. چند نفرشان دارند فیلم سینمایی آنابل را در گوشی همراهشان می‌بینند. می‌پرم وسط تماشای فیلمشان و می‌گویم آن‌قدر‌ها هم که می‌گویند ترسناک نیست. یکی از دختر‌ها حرفم را تایید می‌کند. با هر کدامشان یک جور صحبت می‌کنم. عده‌ای از دختر‌ها دور هم جمع شده‌اند و دارند با هم خوش و بش می‌کنند. می‌روم سمتشان و می‌پرسم مهمان نمی‌خواهید؟! از حرفم استقبال می‌کنند و جایی بین خودشان برایم باز می‌کنند. یکی‌شان می‌پرسد: شما همان خانومی نبودید که خبرنگاری موبایلی یاد می‌داد؟ سرم را به نشانه تایید تکان می‌دهم. بعد از کمی آشنایی و شوخی و خنده‌ای که با هم داشتیم از دختر‌ها می‌پرسم شما چرا این اردو را انتخاب کردید؟ همه یک صدا می‌گویند «به‌خاطر امام رضا (ع)». حتی آن دختری که روی تختش دراز کشیده بود و توی عالم خودش بود سرش را یک آن به سمت ما چرخاند تا حرف دوستانش را تایید کند. بعضی‌هایشان هم زیارت اولی بودند و تا به‌حال پایشان به مشهد نرسیده بود. این دلیل را در دیدار و هم صحبتی‌ام با دختران دیگری که در اردو حضور داشتند هم شنیدم. این همه محبت دختران نوجوان به امام که سختی سفر با اتوبوس و کم خوابی‌ها و نخوابیدن‌ها را تحمل کرده بودند برایم جالب و قابل تحسین بود.
دبیر اجرایی اردوی کشوری «هم‌رفیق تا بهشت» در خصوص برگزاری این برنامه گفت: قرارگاه ستاد مردمی تحول اجتماعی کشور و سازمان امور اجتماعی کشور با همکاری بنیاد بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع) اردوی کشوری با نام «هم‌رفیق تا بهشت» را با حضور ۶۵۰ دختر نوجوان ۱۳ تا ۱۸ سال از ۱۱ استان کشور برگزار کرده است.
زهرا عباسپور اظهار کرد: اردوی «هم‌رفیق تا بهشت» برای نخستین بار به صورت کشوری و در این حجم، ذیل مباحث آسیب‌های اجتماعی کشور توسط ستاد قرارگاه مردمی تحول اجتماعی برگزار شده است و توانسته اردو‌هایی ویژه نوجوانان را راه‌اندازی کند که این رویداد گام اول برای جذب مخاطب است. امیدواریم در میان هجمه و جنگ فرهنگی کشور، برنامه‌هایی از این قبیل با نگاه تربیتی به دختران به صورت مستمر ادامه یابد.
عباسپور با بیان این مطلب که اردوی «هم‌رفیق تا بهشت» به مدت ۴ روز در اردوگاه مازندران در مشهد مقدس برگزار شده است، افزود: سعی کردیم با رویکرد تربیتی و فرهنگی و با هدف افزایش احساس رضایتمندی دختران از جنسیت و هویت خود، برنامه‌هایی را در این راستا طراحی کنیم.
این کارشناس تربیتی بیان کرد: امیدواریم با برگزاری چنین رویدادی، مدل و الگویی شایسته از اردوی دخترانه را ارائه دهیم که هم بتواند منجر به ایجاد حس خوب نسبت به خود و هویت دخترانه شود، هم نیازمندی‌های جنسیتی را رعایت کرده باشد و در کنار این‌ها، تمرین کار جمعی و رشد کردن و خلق کردن را آموخته باشند.
وی تاکید کرد: استفاده از نیرو‌های جهادی مشهد و کشور از دیگر ویژگی‌های این اردوی دخترانه است که در این چهار روز از ۳۰ مربی تخصصی تربیتی دختران استفاده کردیم، همچنین میز‌های خدمتی نیز در اردوگاه تعبیه شده بود و پزشک، دندانپزشک، روانشناس، متخصص طب سنتی، مشاوران تربیتی در حوزه دختران و مربیان تخصصی برای کارگاه‌های مهارتی نیز در این اردوگاه حضور داشتند.
الهام غفاری، مربی و مدیر برنامه‌های فرهنگی دختران در اردوی «هم‌رفیق تا بهشت» در خصوص دلیل و نحوه اجرای میز‌های خدمت و توانمندسازی گفت: ما پیش از اینکه دختران وارد مشهد شوند با چندین مشاور تربیتی در حوزه آسیب‌های اجتماعی مشورت کردیم که زمان اردو را چگونه طراحی کنیم تا بتوان با آن‌ها ارتباط بهتری برقرار کرد. بازی‌های گروهی، مسابقات تفریحی و فرهنگی و کارگاه‌های هنری-مهارتی متعددی از جمله هنر‌های تجسمی، رنگ‌آمیزی با گواش، نمددوزی، عکاسی با موبایل، خبرنگاری موبایلی، مرواریدبافی، کاشت گیاه و رنگ‌آمیزی روی دیوار و نمایش فیلم طراحی شد که ناظر به مهارت‌های نرم و سخت بود.
فقر و ترس از فقر خانواده، عدم رضایت از جنسیت، درگیری شدید درون خانوادگی که پیامد‌های آن شامل کمبود عزت نفس و اعتمادبه‌نفس و مشکلات عاطفی و رفتاری در حوزه فردی و اجتماعی است از جمله آسیب‌شناسی‌هایی است که غفاری می‌گوید بر اساس فرم نظرسنجی که دختران جواب دادند توانستند به‌دست آورند. طبق گفته غفاری نحوه ارتباط با این دختران و گفت و شنود‌های مربی و طراحی برنامه‌ها بسیار مهم است و این مسئله در طول اردوی چهار روزه در نظر گرفته شده است؛ لذا از مربیان تخصصی تربیتی حوزه دختران استفاده کردیم که در تمام لحظات کنار بچه‌ها بودند و این ارتباط روزانه در همین مدت اندک بسیار موثر بود و نتایج خوبی را مشاهده کردیم.
این کارشناس تربیتی و خانواده بیان کرد: در کنار آسیب‌شناسی، استعدادیابی و مهارت‌افزایی را هم در برنامه‌های اردو گنجاندیم، به این ترتیب که اختتامیه اردو را با اجرای هر کدام از استان‌ها برگزار کردیم. مثلا اهوازی‌ها یزله‌خوانی داشتند و خرمشهری‌ها تئاتر حدیث کسا را اجرا کردند، چندین استان اجرای سرود داشتند، یکی از دختران شاعر، شعرخوانی داشت. اجرای نمایش رزمی توسط دختران کاراته‌کار اراکی، ساخت کلیپ از اتفاقات اردو و عکاسی از حرم و نمایش عکس‌های برتر از جمله برنامه‌هایی بود که توسط دختران صورت گرفت که در نوع خود بی‌نظیر بود.
غفاری که تجربه برگزاری اردو‌های دخترانه زیادی را در کارنامه خود دارد، تصریح کرد: ابتدا گمان می‌کردم برگزاری چنین اردویی با زمان کم و افراد ناشناخته اثر مطلوبی ندارد، اما این تجربه نشان داد دختر‌ها در همین فرصت اندک که با هم بودند اتفاق عجیبی برایشان رخ داده است و آرامشی که تا به‌حال نداشتند را درک کردند. آن‌ها فضایی متفاوت که دور از شرایط پر فشار زیستی خودشان است را تجربه کردند. امیدوارم با پشتیبانی‌ای که توسط مربی‌ها از این پس وجود خواهد داشت بتوان در توانمندسازی و تقویت روحیه و رشد آن‌ها قدم موثری برداشت و آن‌ها را از آسیب‌هایی که در سال‌های بعدی ممکن است گریبانگیرشان شود حفظ کنیم.