آیت‌الله علم‌الهدی: ۱۰ دی، نقطه اوج مجاهدت مشهدی‎ها در تاریخ شهر شهادت است| زیارت، مهم‌ترین مؤلفه هویتی مشهدالرضا (ع) است

به گزارش شهرآرانیوز، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در مراسم تشییع و تدفین پیکر پاک یک شهید گمنام در ساختمان هلال‌احمر مشهد که ظهر امروز برگزار شد، اظهار کرد: دهم دی‌ماه به نام روز مشهد نام‌گذاری شد تا گرامیداشتی برای خون‎های پاک و به‌ناحق ریخته‎شده از شهدای این مردم در این نقطه از شهر علی ابن موسی‌الرضا (ع) باشد. از جمله همه این‌ها نیز آن شهیده فداکاری است که با وجود بر سر داشتن چادر مشکی، بدن قطعه‌قطعه او از زیر شنی تانک رژیم بیرون آمد.

وی افزود: روز مشهد برای یادبود شهدای دهم دی، یک روز پرافتخار برای کل ایران است. اینجا شهری است که از ابتدا مشهد نامیده شد، زیرا دستگاه‌های تبلیغاتی بنی‌عباس در آن روز سعی داشتند این‌طور القا کنند که وجود اقدس علی ابن موسی‌الرضا (ع) به اجل طبیعی از دنیا رفته و به شهادت نرسیده است. به همین دلیل در زیارت امام هشتم (ع) می‎خوانیم «شَرّ خَلقُ الله فی زَمانی یَقتُلُنی بِالسمّ ثُمَّ یَدفنُنی فِی دار مَضیقَة وَ بِلادِ الغُربَة» یعنی شرورترین افراد در زمان من است که مرا با زهر سم به شهادت می‎رساند و سپس مرا در سرزمین غربت به خاک می‎سپارد.

مشهد، شهر شهادت است

نماینده، ولی فقیه در استان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: از همان زمان، این شهر به نام شهر شهید و شهادت برگزیده شد و در تاریخ هم مجاهدت‌های فراوانی از دلاوران و قهرمانان مشهدی به ثبت رسیده تا فضای شهادت در اینجا محفوظ باشد. زمانی که دعبل خزاعی به محضر علی ابن موسی‌الرضا (ع) مشرف شد تا شعر خود را برای امام بخواند، در مصراعی از آن گفت «وَ قَبرُ بِبَغداد لِنَفس زَکیّه تَضمِنُها الرَّحمن فِی الغَرفات» یعنی در بغداد قبر مطهر حضرت موسی ابن جعفر (ع) قرار دارد که خداوند عالم در بهشت، غرفه‌هایی برای او در نظر گرفته است.

وی ادامه داد: در روایت آمده امام هشتم (ع) به دعبل سفارش کرد که این مصراع جدید را هم به شعر خود اضافه کند و بنویسد که «وَ قَبرٌ بِطوسٍ یال‌ها مِن مُصیبَه الحت عَلی الاَحشاءِ بِالزفرات» یعنی قبری در طوس است که تا قیامت، آتش حسرت و ناله‎های جان‌سوز از مصیبت در آن وجود دارد تا روزی که موعود ظهور کند و مردم را از غم‎ها نجات دهد.

«زائر و مجاور» به جای «گردشگر و شهروند»

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: مردم مشهد در تاریخ خود شاهد وقایع سخت و مصیبت‌های بزرگ بوده‌اند. آن زمان که روس‌ها در سال ۱۳۳۰ قمری، بارگاه منور امام هشتم (ع) را به توپ بستند و سال‌ها بعد، هزاران نفر از مردم این شهر در ماجرای گوهرشاد به ضرب گلوله رضاخانی به شهادت رسیدند. با این حال، واقعه ۱۰ دی و جنایت خاص رژیم ستم‌شاهی علیه خیزش مردم مشهد را می‌توان یک قله در تاریخ مبارزات مشهدی‌ها دانست و بر همین اساس، بنا شد تا این روز به نام روز مشهد به ثبت برسد. این اقدام ارزشمند و پربرکتی است که عزیزان ما در مدیریت شهری انجام دادند و پیگیر آن هستند.

وی تأکید کرد: امیدواریم خداوند عالم به مردم این شهر توفیق بدهد تا هویت ۱۰ دی و شهر شهادت را در زندگانی روزمره خود حفظ کنند. اینجا مشهدالرضا (ع) است؛ شهری متعلق به امام هشتم (ع) که نخستین شهروند اینجا شخص علی ابن موسی‌الرضا (ع) است و مابقی هرچه از فرد و خانواده در این شهر زندگی می‌کند یا به اینجا می‌آید، در رده مجاور و زائر طبقه‌بندی می‌شود. به همین دلیل است که بنده می‌گویم ما در اینجا شهروند و گردشگر نداریم و این دو اصطلاح در اینجا کاملاً بی‌معنی است. شهروندان مشهد همگی مجاور و گردشگران این شهر همگی زائر هستند و هر چه وجود دارد، حول این دو مفهوم شکل می‌گیرد.

آیت‌الله علم‌الهدی گفت: عزیزان من، به همان اندازه که فرهنگ مجاور بودن در زندگانی مشهدی‌ها یک ضرورت است، توسعه زیرساخت‌های زیارتی در این شهر نیز یک مسئولیت و تکلیف بر دوش همه مسئولان و متولیان است. به همین ترتیب هم تأکید داریم که توسعه امکانات تفریحی و گردشگری در مشهد درست نیست. بنده بار‌ها به عزیزان مسئول گفته‌ام. هرگونه اقدام و تصمیمی که توجه مردم را از زیارت پراکنده کند و شرایطی را رقم بزند که مردم فقط برای بهره‌گیری از آن به مشهد بیایند، از اساس باطل و نادرست است. در شهر امام رضا (ع)، همه‌چیز باید در خدمت زیارت امام مهربانی‌ها باشد. همان‌طور که همه عزیزان امدادگر و داوطلبان جوان و مخلص این جمعیت در پیک‌های زیارتی، ارزشمندترین خدمات و فعالیت‌ها را به زائران امام هشتم (ع) ارائه می‌دهند.

خدایی زیستن، مهم‎ترین آموزه شهدا برای مردم

عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه شهادت یک آرزو نیست، یک انتخاب است، اظهار کرد: شهادت یک خط مستمر از فعالیت‌ها، موضع‌گیری‌ها، تفکرات و عملکردهاست که اگر در طول زندگی فرد به منصه ظهور رسید، زندگی او ختم به شهادت می‌شود. برگزیدگان خدا، شهیدانه زیستن را انتخاب می‌کنند و همه عمر به آن وفادار می‌مانند. در قضیه شهید سلیمانی هم آن‌چه بیش از هر چیز دیگر متبلور است، سبک زندگی وی از دوران نوجوانی و جوانی تا آخرین لحظه شهادت بود. نه اینکه این آقا، کسی بود که در نهایت آمریکایی‌ها او را قطعه‌قطعه کردند. نه! حالت فدایی شدن و خط شهادت در زندگی شهید سلیمانی مهم است که باید به آن توجه شود.

وی افزود: در سیره و سبک زندگی شهدای امدادگر نیز همین صحنه‌هاست که باعث تمایز این شهدا می‌شود، زیرا طبق معمول، رزمندگان دفاع مقدس در برابر باران آتشی که قرار می‌گرفتند، حداقل یک سلاح در دست داشتند که شماری از نیرو‌های دشمن دین خدا را به هلاکت برسانند و بعد از آن، خود به شهادت برسند، اما برای امدادگران، این سیره شامل حال رزمنده ایثارگری است که امدادگری را در راستای خط شهادت دنبال می‌کند و با دست خالی به میدان بلا می‌زند تا جان رزمنده دیگری را نجات دهد.

آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: مهم‌ترین آموزه شهید آن است که درس زندگی می‌دهد. شهدا با زندگی خود به مردم ثابت می‌کنند که می‌شود خدایی زندگی کرد و همین موضوع است که باعث می‌شود مردم با جان و دل از برافراشته ماندن این پرچم حفاظت کنند.